آموزش بیماران باید بر اساس گایدلاین¬ها ی مبتنی بر شواهد باشد که در کشورهای زیادی در دسترس است و توسط متخصصان کشوری و بینالمللی نگاشته شده است.اگر این گایدلاین¬ها موردپذیرش نباشد، یا نیازمند بهروزرسانی باشد، باید از گایدلاین¬ها ی مرتبط استفاده کرد.
زمانی که مشکلات مشخص شد، باید آموزش ارائهشده و بهطور منظم بهروزرسانی (آپدیت) شود.
در حال حاضر در اغلب سیستمهای سلامت، تمرکز بر روی مدیریت زخمهای فعلی، جابهجایی به سمت پیشگیری (از طریق آموزش) و مقرونبهصرفه بودن است.
چارچوب کشوری ریز مهارتها در انگلستان، افراد موردنیاز جهت مدیریت پای دیابتی را پوشش میدهد.
اینیک نقطه شروع خوب برای زخم پای دیابتی است؛ شامل تعیین وضعیت خطر، مراقبت پایهای پا، توصیهها و مدیریت زخم جدید.
علاوه بر آن جزییات مهارتهای ذیل را شرح میدهد:
مهارت سطح بالای موردنیاز برای ارزیابی (نوروپاتی محیطی دیابت)،
نوروپاتی ،
آموزش متخصص،
توصیه در مورد کفش،
تنظیم مراقبت بر اساس وضعیت خطر،
مدیریت تصویربرداری از پای شارکوت و سایر مهارتها.
NICE در انگلستان، فهرستی از عناوین آموزشی پزشکان برای پیشگیری از (زخم فشاری ) را ارائه داده است.
آموزش شامل موارد ذیل است:
- شناسایی بیماران در معرض خطر،
- تشخیص آسیب فشاری،
- پیشگیری،
- ارجاع،
- ارزیابی ریسک،
- تغییر وضعیت بدنی،
- ابزارهای توزیع فشار،
- نحوه بحث با بیماران و مراقبتکنندگان در مورد پیشگیری،
- منابع کمکی و آگاهیرسانی.
وزارت بهداشت Saskatchewan در کانادا، عناوین مبسوطی برای آموزش بیمار (توانایی پزشک جهت برقراری ارتباط با بیمار دیابتی در معرض خطر و آنچه باید به بیمار گفته شود) ارائه داده است. این لیست الگوی خوبی برای آموزش بیمار محور و خود مدیریتی است؛
شامل موارد ذیل میباشد:
- خود مراقبتی و پایش دیابت،
- تأثیر بالقوه دیابت روی پا،
- معاینه روزانه پا و توجه به علائم خطر: هرگونه تغییر رنگ، تورم، بریدگی، درد یا بیحسی، درصورتیکه خود مراقبتی و پایش برای بیمار سخت یا امکانناپذیر است با چه کسی باید تماس بگیرد،
- عواقب احتمالی نادیده گرفتن پا
بدون دیدگاه