مدیریت زخم 

 زخم فشاری یا زخم پای دیابتی باید طوری مدیریت شود که مطمئن شویم زخم به‌تدریج بسته خواهد شد. استانداردهای مراقبتی مخصوص مدیریت زخم فشاری  و زخم پای دیابتی  توسط تعدادی از سازمان‌ها منتشرشده است. هرچند در صورت دسترسی به گایدلاین¬ها ی محلی باید از آن‌ها استفاده کرد.

دمای بالا می‌تواند باعث تحلیل بافتی و یا عفونت شود. مشاهده پوست می‌تواند به کمک آینه صورت گیرد. هرچند بیماران دیابتی احتمالاً به علت رتینوپاتی (درگیری شبکیه چشم) دید مختلی دارند و باید از فردی کمک بگیرند (helper) که آموزش‌های لازم را در زمینه مشاهده پا دیده است.

هدایت بیمار به مسیر مناسب:

قدم اول تعیین(هدایت‌کننده در فرایند مراقبت زخم) است. عنوان شغل اهمیت کمتری نسبت به توانایی انجام نقش موردنیاز، دارد.

عملکرد این شغل از کشوری به کشور دیگر متفاوت است؛ ولی هدایت کننده در فرایند مراقبت زخم  باید در موارد ذیل آموزش‌دیده و قادر به انجامش باشد:

  • ارزیابی بیمار جهت شناسایی افراد در معرض خطر تشکیل زخم فشاری یا زخم  پای دیابتی
  •  اخذ شرح‌حال
  • تعیین مشخصه‌های اصلی زخم (محل، سایز، عمق، نوروز، درد، علائم عفونت)
  • انجام تست‌های ساده جهت تعیین اینکه زخم فشاری  است یا زخم پای دیابتی  مخصوصاً زمانی که در پاشنه است (لمس نبض بسیار مهم است)
  • تعیین سایر تست‌های موردنیاز جهت تکمیل ارزیابی
  • تعیین مسیر مراقبتی مناسب و فردی که باید بیمار را ارجاع کنیم
  • در مورد فوریت ارجاع آگاه باشد (یعنی بیمار با سلولیت پیش‌رونده، گاز گانگرن یا فاشئیت نکروزان، باید سریعاً ارجاع شود)

 
 

 

سایر مهارت‌های موردنیاز شامل:

  • انجام تست مونوفیلامان و  تست درک ارتعاش،
  • اندازه‌گیری ABPI،
  • انجام سونوی دوپلر،
  • مدیریت زخم

سطح آموزش هدایت کننده در فرایند مراقبت زخم ممکن است پایه‌ای باشد. وقتی آموزش شامل نبض و یا TTT نیست، هدایت کننده در فرایند مراقبت زخم  باید بداند که بیمار را به چه کسی ارجاع دهد.در سطح پایه‌ای هیچ ابزار خاصی جهت ارزیابی موردنیاز نیست.
 

 
 
 

بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *