مراقبت از زخم دیابتی

مراقبت از زخم دیابتی


بریدگی‌های جزئی، خراشیدگی ها و تاول‌ها از عوارض طبیعی یک زندگی فعال هستند. اگر فرآیندهای ترمیم زخم بدن شما به درستی عمل کند، ممکن است حتی متوجه چنین آسیب‌های کوچکی نشوید، زیرا به سرعت بهبود می‌ یابند.

با این حال، این مورد برای افراد مبتلا به دیابت صادق نیست. اگر با دیابت زندگی می کنید، احتمالاً می دانید که حتی خراشیدگی ها و زخم های ناچیز نیز می توانند به زخم های خطرناک تبدیل شوند.

با درک دقیق اینکه چرا زخم های دیابتی زمان بیشتری برای بهبود نیاز دارند و اطلاعات بیشتر در مورد بهترین گزینه های درمانی مراقبت از زخم دیابتی در دسترس هستند، می توانید مطمئن باشید که از عوارض خطرناک زخم های دیابتی جلوگیری کرده و کیفیت زندگی قوی را حفظ کنید.

چه چیزی زخم های دیابتی را از زخم های معمولی متمایز می کند؟

چه چیزی زخم های دیابتی را با زخم های معمولی متمایز می کند؟ این یک سوال مهم است که باید بررسی شود تا بتوانید مراقبت های زخم دیابتی را که برای محافظت از بدن خود در برابر عوارض جدی نیاز دارید، دریافت کنید.

روند طبیعی بهبود زخم بدن:

زخم به عنوان شکستگی یا شکاف در پوست در نظر گرفته می شود. از آنجایی که پوست شما از بقیه بدن شما در برابر عوامل بیماری زا و باکتری محافظت می کند، زخمی مانند سوراخ یا بریدگی باعث عفونت می شود.

در بدنی که تحت تأثیر دیابت قرار نگرفته است، هر زخمی یک فرآیند بهبود طبیعی را آغاز می کند که در عرض چند دقیقه پس از آسیب شروع می شود. خون جریان می یابد و در نهایت لخته می شود تا پوست زخم را تشکیل دهد که هدف ارزشمند محافظت از بافت های زیرین در برابر باکتری ها است.

پس از تشکیل پوست زخم، سیستم ایمنی با باز کردن رگ‌های خونی مجاور برای رساندن اکسیژن و مواد مغذی به زخم، با عفونت مبارزه می‌ کند. این امر باعث می شود که گلبول های سفید قوی از عفونت جلوگیری کنند، با میکروب ها مبارزه کنند و در حین بهبود زخم از آن حمایت کنند.

کل این فرآیند معمولاً فقط حدود دو تا پنج روز طول می کشد، اما بهبود نامرئی برای هفته ها ادامه می یابد زیرا بدن رگ های خونی شکسته را ترمیم می کند و بافت جدید رشد می کند.

روند بهبود با دیابت:

متأسفانه، دیابت روند بهبود طبیعی و کارآمد بدن را مختل می کند. سطح نامتعادل گلوکز خون مرتبط با دیابت اساساً گلبول های سفید خون را خفه می کند و عملکرد آنها را مختل می کند. بدون گلبول‌های سفید خون برای دفع باکتری‌ها، عفونت می ‌تواند بدون دردسر ریشه کرده و در هر زخمی پخش شود.

دیابت همچنین با گردش خون ضعیف همراه است، که این مشکل را بیشتر می کند، زیرا برای گلبول های قرمز خون برای رساندن مواد مغذی به زخم به گردش خون قوی نیاز است. این باعث می شود زخم در برابر عفونت آسیب پذیر باشد و مواد مغذی مورد نیاز برای التیام آن کم باشد.

بدتر از آن، دیابت همچنین باعث آسیب عصبی می شود. این بدان معنی است که شما ممکن است نتوانید زخم عفونی و دیر التیام بدن خود را احساس یا حس کنید. در واقع، از 15 درصد بیماران دیابتی که از زخم پای دیابتی رنج می برند، نزدیک به نیمی از آنها به دلیل عوارض شدید در بیمارستان بستری می شوند و نزدیک به 25 درصد باید قطع عضو شوند.

این توضیح می دهد که چرا دیابت عامل اصلی قطع عضو بدون ضربه اندام تحتانی در ایالات متحده است! دیابت مکانیسم های طبیعی درمانی بدن را به شدت محدود می کند و شرایط عالی را برای ایجاد عفونت ایجاد می کند.

شایع ترین زخم های دیابتی:

زخم ها می توانند در هر جایی از بدن ایجاد شوند، اما بیماران دیابتی در برابر بریدگی ها، خراشیدگی ها و زخم های اندام تحتانی خود آسیب پذیرتر هستند.

زخم‌های دیابتی روی زانوها و پاها ایجاد می ‌شوند، اما اغلب در پاها به شکل زخم پای دیابتی دیده می‌شوند. با توجه به اینکه مشکلات پای دیابتی شایع ترین علت بستری شدن در بیمارستان در بین بیماران دیابتی است، درمان مناسب برای سلامت طولانی مدت ضروری است.

زخم پای دیابتی چیست؟

زخم پای دیابتی درست مانند هر زخم عادی شروع می شود. ممکن است بریدگی، خراشیدگی، تاول یا آسیب جزئی دیگری باشد. عوارض دیابت کنترل نشده، از جمله گردش خون آهسته و آسیب عصبی، از بهبود طبیعی چنین زخم هایی جلوگیری می کند. در عوض، پوست بیشتر تجزیه می شود و لایه های عمیق تری از بافت را در معرض باکتری و عفونت قرار می دهد.

آیا زخم پای دیابتی دارید؟

از آنجایی که آسیب عصبی ممکن است مانع از احساس درد زخم پای دیابتی شود، مهم است که هر روز پاهای خود را به صورت بصری بررسی کنید. در صورت مشاهده هر یک از علائم زیر فوراً به دنبال مراقبت های پزشکی باشید:

  • زهکشی از پای شما باعث لکه دار شدن جوراب یا نشتی از کفش شما می شود
  • تورم غیر معمول
  • تحریک و قرمزی
  •  بوی تند و نامنظم از یک یا هر دو پا
  •  بافت سیاه اطراف زخم روی پا

بسیاری از زخم های پای دیابتی در زیر انگشت شست پا ایجاد می شوند. هرچه زودتر بتوانید زخم پای دیابتی خود را شناسایی کرده و تحت درمان قرار بگیرید، شانس بیشتری برای جلوگیری از عوارض شدید دارید.

مراقبت از زخم دیابتی
مراقبت از زخم دیابتی

اگر زخم دیابتی شما مراقبت مناسبی دریافت نکند، چه اتفاقی می افتد؟

متأسفانه، اگر زخم دیابتی را نادیده بگیرید، به سادگی از بین نمی رود. در عوض، زخمی مانند زخم پای دیابتی بیشتر و شدیدتر می شود تا زمانی که کل پای شما یا حتی زندگی شما را تهدید کند. در واقع، زخم پای دیابتی قبل از حدود 85 درصد از قطع عضوهای انجام شده در بزرگسالان مبتلا به دیابت است!

هنگامی که درمان مراقبت از زخم دیابتی به درستی انجام نشود، زخم دیابتی شما به احتمال زیاد به یک عفونت عمیق تبدیل می شود که بافت سالم را می کشد و عفونت را مستقیماً به استخوان منتقل می کند. این نوع عفونت پس از شروع به سختی می توان آن را متوقف کرد، بنابراین قطع عضو تنها روشی است که می تواند گسترش عفونت را متوقف کند و زندگی شما را نجات دهد.

به همین دلیل است که شایع ترین قطع عضو دیابتی در انگشتان پا، پاها و ساق پا رخ می دهد. بیش از 70000 آمریکایی هر ساله قطع عضو را به دلیل عوارض دیابت تحمل می کنند، اما تا حد زیادی با مراقبت و توجه مناسب از زخم دیابتی قابل پیشگیری هستند.

چه ارتباطی بین سطح قند خون و مراقبت از زخم وجود دارد؟

نزدیک به 10 درصد از جمعیت ایالات متحده دیابت دارند، به این معنی که بیش از 30 میلیون نفر برای حفظ سطح قند خون متعادل به طور منظم تلاش می کنند.

دیابت زمانی ایجاد می شود که بدن شما نتواند انسولین را به درستی تولید یا استفاده کند، هورمونی که قند را به انرژی قابل استفاده تبدیل می کند. زمانی که انسولین نتواند کار خود را انجام دهد، گلوکز در خون تجمع می‌یابد و عوارض جدی برای سلامتی ایجاد می‌کند.

قند خون بالا عملکردهای درمانی طبیعی بدن شما را به چند روش مهم خفه می کند:

  •  باعث التهاب در سراسر بدن می شود
  •   محافظت از سیستم ایمنی بدن را ضعیف می کند
  • مواد مغذی و اکسیژن را از تقویت و انرژی بخشیدن به سلول های آسیب دیده مسدود می کند
  • از انتقال گلبول های سفید و قرمز به زخم جلوگیری می کند

مکانیسم های درمان ناکارآمد شانسی در برابر عفونت خارج از کنترل ندارند. این امر به ویژه از آنجایی که باکتری ها بر اساس قند اضافی موجود در جریان خون افراد مبتلا به دیابت رشد می کنند، صادق است. عملکرد ضعیف ترمیم، باکتری‌هایی که به سرعت تولید می ‌شوند و عفونت درمان ‌نشده، طوفان مناسبی را برای زخم‌های شدید دیابتی ایجاد می‌کنند.

چگونه از زخم های دیابتی پیشگیری کنیم:

خطرات مرتبط با زخم های دیابتی ترسناک هستند، اما می توان از آنها به طور کلی جلوگیری کرد! اقدامات احتیاطی زیر را برای به حداقل رساندن احتمال ایجاد زخم دیابتی غیر قابل التیام انجام دهید.

مناسب بودن مناسب کفش را بررسی کنید:

خرید کفش مناسب ساده ترین راه برای جلوگیری از زخم دیابتی بر روی پاهای شماست. کفش های نامناسب باعث ساییده شدن و باعث ایجاد تاول می شوند و این تاول ها به سرعت منجر به زخم پای دیابتی می شود. کفش مناسب به اندازه‌ای تنگ است که از ساییده شدن پارچه به پوست جلوگیری کند، اما به اندازه‌ای گشاد است که به راحتی روی تمام انگشتان پا قرار بگیرد. بسیاری از بیماران دیابتی حتی کفش های ارتوپدی مخصوصی را انتخاب می کنند که به صورت سفارشی و متناسب با اندازه، شکل و خطوط پاهایشان باشد.

هر روز پاهای خود را چک کرده و بشویید:

علاوه بر پوشیدن کفش مناسب، حتما پاهایتان را چک کنید یا از همسر یا دوستتان بخواهید هر روز پاهایتان را چک کند. آسیب عصب دیابتی احساس درد ناشی از زخم را برای شما بسیار سخت تر می کند، بنابراین فقط یک بازرسی بصری علائم آسیب را نشان می دهد. به دقت به دنبال بریدگی، ترک و تاول باشید. اطراف ناخن ها را به دقت بررسی کنید زیرا این ناحیه به ویژه در برابر عفونت آسیب پذیر است.

همچنین مطمئن شوید که پاهای خود را حداقل یک بار در روز با آب ولرم بشویید و بعد از آن خشک کنید. مهم است که بین هر انگشت پا خشک شود تا رطوبت جمع نشود و باکتری رشد نکند. این زمان را صرف کنید و به آرامی ناخن های پای خود را به گونه ای کوتاه کنید که از رشد ناخن ها جلوگیری شود. پاهای خود را پس از شستن مرطوب کنید تا ترک خوردگی و ساییدگی نیز به حداقل برسد.

قند خون خود را کنترل کنید:

البته، کنترل دیابت بهترین استراتژی کلی برای جلوگیری از زخم های دیابتی است. همکاری با پزشک برای درمان دیابت با رژیم غذایی، ورزش و تنظیم دارو می تواند تأثیر زیادی بر کارایی فرآیند طبیعی بهبود زخم و سیستم ایمنی بدن شما داشته باشد.

اگر بتوانید فعالیت گلبول های قرمز، گلبول های سفید و به طور کلی سیستم گردش خون خود را بهینه کنید، شروع به بهبود پاسخ درمانی زخم های بدن خود خواهید کرد و از خود در برابر زخم های دیابتی که التیام نمی یابند محافظت خواهید کرد.

نکاتی برای جلوگیری از عفونت در زخم دیابتی:

اگر قبلاً زخم دیابتی داشتیدد، اقدامات پیشگیرانه همچنان برای جلوگیری از صدمات بعدی مهم هستند، اما برای جلوگیری از عفونت در زخم موجود شما کافی نیستند. نکات زیر به شما کمک می کند تا نتایج مراقبت از زخم دیابتی خود را به حداکثر برسانید و از هرگونه عارضه مرتبط با عفونت جلوگیری کنید.

مراقبت مناسب از زخم را تمرین کنید:

شما نمی توانید زخم دیابتی خود را نادیده بگیرید و انتظار داشته باشید که خود به خود بهبود یابد. این واقعیت که شما دیابت دارید به طور خودکار بهبود زخم را دشوارتر می کند. با انجام مراقبت مناسب از زخم دیابتی، از زخم خود در برابر عفونت محافظت کرده و به ادامه روند بهبود کمک خواهید کرد.

مراقبت مناسب از زخم برای هر بیمار متفاوت است. اندازه، سن و وضعیت زخم شما نوع خاصی از مراقبت را که برای تسریع بهبود نیاز دارید تعیین می کند. چند گزینه ممکن برای مراقبت از زخم شامل جایگزین های کلاژن پوست، پانسمان فوم، آلژینات کلسیم و کاربردهای آنزیمی است.

از منابع عفونی خودداری کنید:

همچنین مهم است که از منابع بالقوه عفونت، به ویژه استخرهای عمومی و جکوزی ها اجتناب کنید. این مناطق محل پرورش باکتری هایی هستند که بدون زحمت راه خود را در زخم های دیابتی پیدا می کنند. حتی غوطه ور شدن در وان حمام می تواند به باکتری ها فرصت ایجاد عفونت بدهد، بنابراین تمام تلاش خود را بکنید تا کفش هایتان را بپوشید و پاهایتان را خشک نگه دارید.

گزینه های درمان مراقبت از زخم دیابتی:

چه زخم شما قبلاً عفونی شده باشد و چه بخواهید اقدامات احتیاطی بیشتری برای جلوگیری از عفونت انجام دهید، گزینه‌ های درمان زخم دیابتی زیر می ‌توانند به طور موثری پاسخ درمانی بدن شما را تسریع کنند.

کفش و چکمه دیابتی:

پزشک ممکن است برای درمان زخم دیابتی شما یک کفش Unna Boot یا سایر کفش ها یا چکمه های دیابتی را توصیه کند. چکمه های Unna باندهای فشاری هستند که برای ایجاد یک قالب نیمه جامد در اطراف پا و ساق پا طراحی شده اند. چکمه‌ ها فشار ملایمی وارد می‌ کنند، اما همچنان به حرکت اجازه می ‌دهند، و خمیر دارویی در داخل چکمه‌ ها، زخم دیابتی شما را مرطوب نگه می ‌دارد تا بهبود یابد و از عفونت محافظت کند.

مراقبت از زخم با هایپرباریک:

اکسیژن درمانی هیپرباریک (HBOT) درمان نهایی برای زخم های دیابتی است. این درمان جایگزین ایمن و طبیعی از قدرت اکسیژن تحت فشار برای تحریک فرآیند التیام ذاتی بدن شما استفاده می کند و راه های مختلفی را که دیابت به طور خودکار سیستم ایمنی شما را سرکوب می کند، بررسی می کند.

در طول درمان HBOT، شما به راحتی در یک محفظه هایپرباریک خاص دراز می کشید و به سادگی اکسیژن غلیظ را استنشاق می کنید. همانطور که این اکسیژن در بدن شما جریان می یابد، مستقیماً در تمام مایعات بدن شما حل می شود و در مناطقی که گردش خون در آنها کاهش یا مسدود شده است نفوذ می کند.

چگونه مراقبت از زخم هایپرباریک به بهبود سریع تر زخم های دیابتی شما کمک می کند؟

اکسیژن تنها می تواند از طریق خون در گلبول های قرمز خون راه خود را باز کند. از آنجایی که مشکلات گردش خون مرتبط با دیابت حرکت گلبول های قرمز را کند می کند، بافت های مهم از اکسیژن محروم می شوند.

بدون اکسیژن کافی، سلول ها برای تولید انرژی مورد نیاز برای مسدود کردن باکتری ها، سنتز کلاژن جدید، یا بازسازی و ترمیم پس از آسیب تلاش می کنند. به همین دلیل است که بهبود زخم دیابتی تا زمانی که به طور کامل متوقف شود کند می شود.

استنشاق جریان متمرکز اکسیژن که از طریق درمان‌های منظم HBOT فراهم می‌شود، غلبه بر کمبود اکسیژن و تحریک یک فرآیند درمانی مؤثرتر را ممکن می‌سازد.

HBOT با تحریک و حمایت از قابلیت‌های درمانی طبیعی بدن، به بهبود سریع ‌تر زخم‌های دیابتی شما کمک می ‌کند. گلبول های سفید در نهایت اکسیژن مورد نیاز خود را برای کشتن موثر باکتری ها، کاهش تورم و امکان تولید مثل سریع رگ های خونی جدید دریافت می کنند . حتی به سلول ها کمک می کند تا بافت همبند جدید بسازند و عملکرد اندام را بهبود بخشند.

بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *