در درمان زخم چه عواملی نقش دارند؟

در التیام زخم علل متعددی نقش دارند و عوامل خارجی و داخلی زیادی روند بهبود زخم را تغییر می‌دهند. چنانچه ما نتوانیم عوامل کند کننده التیام زخم را شناسایی و کنترل کنیم نمی‌توانیم بطور مؤثر زخم را درمان نماییم.

عوامل خارجی، مربوط به بدن بیمار و محیط اطراف او می‌باشد. بنابراین گام اول در درمان زخم بررسی، شناخت و کنترل عوامل خارجی مؤثر بر بهبود زخم می‌باشد که از طریق ارزیابی بیمار عملی می‌گردد.

سن: با افزایش سن روند بهبود زخم کند شده وسیستم ایمنی بیمارتضعیف می‌گردد بنابراین در افراد سالمند زخم با سرعت کمتری نسبت به افراد جوانتر بهبود می‌یابد و بایستی مراقب بروز عفونت در زخم این افراد بود.

میزان حجم بدن: چاقی و لاغری باعث افزایش فشارموضعی روی پوست شده، ایجاد زخم را تسهیل می‌کنند.

میزان اکسیژن رسانی بافتی: سیگار کشیدن و مشکلات تنفسی میزان اکسیژن رسانی به زخم را کاهش داده و ترمیم زخم را مختل می‌نماید.

ابتلا به بیماری‌های زمینه‌ای: مانند دیابت، ایدز، نارسایی قلب و عروق، آرتریت روماتوئید، سرطان و کم خونی در مجموع تأثیر منفی در التیام زخم دارند.

داروهای مصرفی: داروهای شیمی درمانی، کورتن و داروهای ضد التهاب و ضد درد درفرایند بهبود زخم مداخله می‌نمایند.


وضعیت تغذیه بیمار: در این خصوص در ویدیوی بعد به صورت مفصل توضیح خواهیم داد.
 

عوامل داخلی، مربوط به موضع زخم می‌باشند و از طریق ارزیابی بیمار قابل شناسایی هستند شامل:

  • میزان رطوبت سطح زخم: مطالعات علمی در طی پنجاه سال اخیر نشان می‌دهد مرطوب نگه داشتن زخم روند بهبود زخم را بسیارسریعترمی نماید. باورسنتی که می‌گوید “زخم را در مجاورت هوا قرار دهید تا خشک شده، زودتر بهبود پیدا کند” امروزه در علم پزشکی جایگاهی ندارد.
  • دمای زخم: دمای بدن انسان (دمای ۳۷ درجه سانتیگراد) مناسب‌ترین دما جهت بافت سازی، تقسیم سلولی و تسریع بهبود زخم می‌باشد.
  • عفونت موضعی و سیستمیک زخم: زخم عفونی بهبود پیدا نمی‌کند. درمان عفونت زخم به درمان زخم اولویت دارد.
  •  و در نهایت جسم خارجی در موضع زخم: از بسته شدن زخم جلوگیری کرده و باعث بروز عفونت زخم می‌شود.


 
 
 
 

بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *