بیماری بورولی

زخم بورولی (Buruli ulcer) یکی از انواع بیماری‌های پوستی است که توسط باکتری گوشت خواری به نام Mycobacterium ulcerans به وجود می‌آید. این باکتری بیشتر در کشورهای آفریقایی زندگی می‌کند از این رو، بیشتر افرادی که به زخم‌های بورولی مبتلا هستند، کسانی هستند که در این مناطق زندگی می‌کنند. با این حال موارد زیادی از ابتلا به زخم‌های بورولی در سراسر جهان دیده شده است.

مراحل ابتدایی زخم بورولی

زخم بورولی یک بیماری عفونی است و مرحله ابتدایی آن، با ایجاد عفونت در یک ناحیه همراه با تورم آغاز می‌شود. زخم بورولی در ابتدا بدون درد است اما به مرور زمان، تا استخوان پیشروی می‌کند و درد شدیدی را ایجاد می‌کند. ممکن است در ظاهر، زخم عمیقی را نبینید و تنها یک تورم ساده را مشاهده کنید اما زخم بورولی در داخل، معمولاً عمیق‌تر و درشت‌تر است. این زخم‌ها معمولاً بر روی دست‌ها و پاها ایجاد می‌شوند.

زخم بورولی چگونه ایجاد می‌شود؟

باکتری عامل زخم بورولی با ترشح سمی به نام مایکولاکتون، باعث کاهش عملکرد سیستم ایمنی بدن می‌شوند و در نهایت، مرگ بافت را ایجاد می‌کند و زخم‌ها شکل می‌گیرند. هنوز اطلاعات دقیقی از نحوه گسترش بیماری نیست اما ممکن است، این بیماری از طریق منابع آب گسترده شود. عفونت زخم بورولی معمولاً به صورت یک توده کوچک خود را نشان می‌دهد. گاهی این توده با نیش یک حشره اشتباه گرفته می‌شود.

 
زخم بورولی یک بیماری عفونی است و مرحله ابتدایی آن، با ایجاد عفونت در یک ناحیه همراه با تورم آغاز می‌شود.

درمان زخم بورولی

متأسفانه هنوز واکسنی برای این بیماری وجود ندارد. اگر از همان ابتدا که به تازگی زخم‌های بورولی شیوع پیدا کرده اند، به پزشک مراجعه شود، تا ۸۰ درصد می‌توان با کمک آنتی بیوتیک ها در طی دوره ۲ ماهه، این بیماری را درمان کرد اما اگر شیوع بیماری شدید باشد، زخم‌ها عفونی می‌شوند و درمان آن ها کار ساده‌ای نخواهد بود. داروهای rifampicin و streptomycin به طور معمول برای این بیماری استفاده می‌شود اما اگر شرایط بیمار وخیم باشد، ممکن است زخم‌های بیمار با جراحی، برداشته شوند تا سطح بدن به طور کامل، از باکتری‌ها پاکسازی شود.

نقش پانسمان‌ها در درمان زخم بورولی

همه زخم‌ها به ویژه زخم‌های باز باید با پانسمان‌ها پوشیده شوند تا از گسترش عفونت و ورود میکروب‌ها پیشگیری شود. درواقع پانسمان‌ها نقش پوست را ایفا می‌کنند. پانسمان‌ها با ایجاد محیطی عاری از باکتری، رطوبت لازم را به زخم می‌دهند و از طرفی، باکتری‌های زخم را جذب خود می‌کنند. با هر بار تعویض پانسمان، بخش زیادی از باکتری‌های زخم دور ریخته می‌شود. در درمان زخم‌های بورولی، استفاده از پانسمان مناسب ضروری است.

خطرات زخم بورولی را جدی بگیرید

این زخم ممکن است از یک زخم سطحی شروع شود. مثلاً اگر کودکی به زمین بی افتد و زانویش زخمی‌ شود و باکتری گوشتخوار در آن ناحیه باشد، فرد به زخم بورولی مبتلا خواهد شد. در ابتدا این عفونت گوشتخوار با خوردن پوست آغاز می‌شود اما کم کم به بافت‌های زیرین گسترده می‌شود و در شرایط وخیم‌تر، استخوان‌های بیمار را درگیر می‌کند. سال گذشته بیش از دویست نفر در استرالیا به این زخم دردناک مبتلا شدند و تعدادی از آن ها، به دلیل عدم تشخیص بیماری و عدم پیگیری، قطع عضو داشتند. در صورتی که زخم بورولی درمان نشود، ممکن است برای بیمار، خطرات قطع عضو را ایجاد کند.

تعداد مبتلایان زخم بورولی در جهان

سالانه حدود ۲۰۰۰ نفر به زخم بورولی مبتلا می‌شوند. این زخم بیشتر در بین استرالیایی ها و مناطق جنوب صحرای آفریقا به ویژه کشور ساحل عاج، شایع است. در آفریقا بیشتر مبتلایان به این زخم، کودکان هستند در حالی که در استرالیا، مبتلایان به زخم بورولی معمولاً بزرگسالان هستند. زخم بورولی در حیوانات هم ایجاد می‌شود هرچند هیچ ارتباطی بین عفونت حیوان و انسان وجود ندارد. در ۳۳ کشور مختلف، زخم بورولی مشاهده شده است.

راه‌های شیوع زخم بورولی

از آن جایی که این زخم بیشتر در مناطقی که دارای دریا هستند اتفاق می‌افتد، ممکن است آب یکی از عوامل شیوع این بیماری باشد. معمولاً ماهیگیران و کسانی که برنج کشت می‌کنند، در صدر مبتلایان به این بیماری‌اند. شواهد نشان می‌دهد عامل دیگری که ممکن است باعث شیوع این بیماری باشد، حشرات ناقل‌اند. این حشرات آبزی، ممکن است در انتقال عفونت دخالت داشته باشند. در استرالیا حیواناتی به نام کوالس به طور طبیعی به این باکتری آلوده هستند. با این حال هنوز اطلاعات دقیقی از نحوه گسترش بیماری در دسترس نیست.

بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *