تمیز کردن منظم زخم ها در هر تعویض پانسمان می تواند بیشتر از اینکه مفید باشد آسیب برساند، زیرا شستشوی بستر زخم گرانوله با سواب های گاز ممکن است رشد بافت شکننده را مختل کرده و به مویرگ های جدید آسیب برساند. بدن ممکن است این را به عنوان یک آسیب جدید درک کند و یک پاسخ التهابی را دوباره شروع کند، که فقط روند بهبود را به تاخیر می اندازد. بنابراین، تمیز کردن زخم ها توصیه نمی شود، مگر اینکه زخم علائم عفونت را نشان دهد، با ترشح ظاهر شود یا به وضوح با مواد مدفوع یا زباله آلوده شده باشد. این مقاله شرایطی را توضیح می دهد که در چه مواردی تمیز کردن زخم مناسب است، چه زمانی استفاده از آب لوله کشی مناسب است و چه زمانی محلول استریل توصیه می شود.
به این ترتیب، توصیه می‌شود که زخم‌ها فقط در موارد زیر به طور معمول با تعویض پانسمان تمیز شوند:
- علائم عفونت را نشان دهد
- همراه با پوسته پوسته شدن (که بار باکتریایی زخم را افزایش می دهد و آن را در برابر عفونت آسیب پذیرتر می کند)؛
- به طور مشهودی با مواد مدفوع آلوده شده اند (که خطر عفونت را افزایش می دهد)
- به وضوح حاوی زباله هایی مانند شن در یک تصادف جاده ای باشد.
دمای محلول پاک کننده
فعالیت سلولی زمانی بهینه می شود که دمای پایدار 370 درجه سانتیگراد در زخم حفظ شود. این مطالعه اولیه همچنین نشان داد که پس از پاکسازی با محلول سرد، زخم ممکن است تا 40 دقیقه طول بکشد تا به دمای مطلوب برای بهبود برسد.
کاهش دمای بستر زخم منجر به کاهش سطح اکسیژن و لکوسیت‌های کم تری می شود که برای مبارزه با عفونت حیاتی هستند. بنابراین، اگر دمای 37 درجه سانتیگراد به دلیل تعویض مکرر پانسمان و پاکسازی با محلول سرد حفظ نشود، خطر تاخیر در بهبود زخم وجود دارد. متخصصان، اگر تصمیم بگیرند که پاکسازی مناسب است، باید اطمینان حاصل کنند که دمای محلول مورد استفاده زخم را بی جهت خنک نمی کند.
نرمال سالین یا آب لوله کشی؟
به طور سنتی، نرمال سالین استریل (0.9٪) به دلیل کیفیت ایزوتونیک به عنوان محلول پاک کننده انتخابی استفاده می شود، به این معنی که روند بهبود طبیعی را مختل نمی کند. با این حال، در یک بررسی سیستماتیک هیچ تفاوتی در میزان عفونت در زخم‌های حاد، جراحی یا مزمن تمیز شده با آب آشامیدنی در مقایسه با زخم‌هایی که با نرمال سالین استریل تمیز می شوند، پیدا نشد. آب آشامیدنی یک جایگزین مطمئن و موثر برای نرمال سالین استریل برای پاکسازی زخم است. با وجود این شواهد قوی، آب شیر آشامیدنی هنوز به طور جهانی در عمل بالینی مورد استفاده قرار نمی گیرد، و تصمیم گیری در مورد استفاده از آن اغلب بر اساس تجربه شخصی، ترجیحات شخصی، تنظیمات بالینی و پروتکل محلی است.
اگرچه شواهد نشان می دهد که آب لوله کشی راه حلی بی خطر برای پاک سازی زخم است – به ویژه برای زخم های مزمن، متخصصان سلامت باید مراقب محیطی باشند که در آن کار می کنند. به این ترتیب، اگرچه ممکن است استفاده از آب لوله کشی در خانه بیمار یا در یک جراحی عمومی راحت باشد، اما در بیمارستان ممکن است استفاده از کیسه های آب استریل یا نرمال سالین ترجیح داده شود. در شرایط حاد، اگر متخصصان تصمیم به استفاده از آب لوله کشی برای تمیز کردن زخم دارند، باید اجازه دهند شیر آب یا سر دوش برای چند ثانیه قبل از استفاده از آب کار کند تا هرگونه ناخالصی و باکتری از بین برود.
اگر بیمار با زخم باز در خانه است و نیاز به تمیز کردن است، دوش گرفتن روش ترجیحی برای شستشو است – و همچنین ممکن است احساس سلامتی بیمار را افزایش دهد.
برای بیمارانی که ایمنی ضعیفی دارند، زخم‌های دیابتی، زخم‌های پا یا زخم‌هایی که استخوان یا تاندون در آنها قرار دارد، ممکن است استفاده از محلول‌های استریل به جای آب لوله‌کشی به عنوان اقدامی پیشگیرانه برای کاهش خطر عفونت مناسب تر باشد.
پاکسازی زخم های جراحی:
موسسه ملی بهداشت و مراقبت عالی توصیه می کند که از نرمال سالین استریل برای پاکسازی زخم های جراحی در 48 ساعت اول پس از جراحی استفاده شود. هنگامی که محل برش بهبود یافت و زخم دیگر باز نشد، نیازی به تمیز کردن زخم نیست.
ضد میکروبی های موضعی:
ضد میکروبی های موضعی معمولاً برای کاهش تعداد باکتری ها در موارد زیر استفاده می شوند:
- زخم های عفونی
- زخم هایی که ممکن است حاوی بیوفیلم باشند (کلونی از سویه های متعدد باکتری که یک لایه محافظ لزج در اطراف خود دارد و در برابر آنتی بیوتیک های سیستمیک مقاوم است.
- زخم هایی با اگزودای بیش از حد، بافت نکروزه یا باقی مانده در بستر زخم .
محصولات ضد میکروبی می توانند میکروارگانیسم ها را مهار یا ریشه کن کنند و فعالیت طیف گسترده ای در برابر باکتری ها و قارچ های اصلی موجود در زخم ها داشته باشند.
مورد استفاده از ضد عفونی کننده ها:
تا همین اواخر، ضد عفونی کننده ها برای استفاده معمول در مراقبت از زخم توصیه نمی شدند. با این حال، آنها به تدریج در حال تبدیل شدن به یک مکمل محبوب برای ابزار مراقبت از زخم برای مدیریت زخم‌هایی هستند که با علائم آشکار کلونیزاسیون بحرانی، از جمله وجود بیوفیلم و اگزودای اضافی، بافت نکروزه یا بقایای ظاهر می شوند.
زخم های مزمن مستعد ایجاد بار باکتریایی بالا هستند زیرا برای مدت طولانی باز می مانند. اگر بار باکتری کاهش نیابد یا به طور موثر مدیریت نشود، باکتری ها به سرعت به تکثیر خود ادامه خواهند داد. اگر این مرحله به مرحله بحرانی برسد، زخم ممکن است به عفونت موضعی پیشرفت کند.
استفاده از محلول های پاک کننده ضد عفونی کننده – به ویژه در زخم های شدید کلونیزه شده – در موارد زیر وجود دارد:
- زمانی که عفونت موضعی قبلاً ایجاد شده باشد.
- در بیماران با سابقه عفونت مکرر
- زمانی که نیاز به تجویز آنتی بیوتیک های سیستماتیک برای جلوگیری از گسترش عفونت مانند سلولیت است.
راهنمای استفاده از محلول های ضد عفونی کننده پاک کننده زخم:
- استفاده از محلول ضد عفونی کننده موضعی را برای پاکسازی زخم هایی که علائم و نشانه های کلونیزاسیون بحرانی یا عفونت موضعی دارند و زخم های بیماران با سابقه عفونت های مکرر را در نظر بگیرید.
- استفاده از محلول های ضد عفونی کننده موضعی را به عنوان مکمل آنتی بیوتیک های سیستمیک در بیمارانی که علائم عفونت زخم در حال گسترش دارند، در نظر بگیرید.
- از محلول های ضد عفونی کننده موضعی در بیمارانی که زخم آنها هیچ یک از علائم کلونیزاسیون بحرانی یا عفونت را نشان نمی دهد استفاده نکنید.
- از بیش از یک محصول موضعی ضد میکروبی یا ضد عفونی کننده در یک زمان استفاده نکنید
- محلول ضد عفونی کننده موضعی باید حداکثر تا پنج روز و حداکثر تا 14 روز استفاده شود.
- پس از پنج روز استفاده، زخم باید مجدداً از نظر علائم بهبود، مانند کاهش ترشحات یا بو، که نشان دهنده کاهش بار باکتریایی است، ارزیابی شود. هنگامی که زخم شروع به بهبود کرد، محلول ضد عفونی کننده باید تا 14 روز استفاده شود و سپس قطع شود .اگر بعد از 14 روز مشخص شد که زخم رو به وخامت گذاشته است یا علائم عفونت در حال گسترش را نشان می دهد، استفاده از آنتی بیوتیک های سیستمیک باید در نظر گرفته شود.
- پس از بهبود زخم، استفاده از محلول پاک کننده ضد عفونی کننده را متوقف کنید.
بدون دیدگاه