لارودرمانی که نوعی جراحی بیولوژیک نیز به شمار می آید، قرن ها مورد استفاده قرار گرفته است. این سبک از درمان اخیرا جایگاه خود در درمان را دوباره به دست آورده است. در مراقبت از زخم موثر بوده و روش تخریب سریع انواع مختلف زخم و مبارزه با انواع عفونت است.
انواع مختلفی از زخم وجود دارد، اما جنبه های اساسی در مدیریت بهبود زخم تقریبا یکسان است. دبریدمان بخش حیاتی مدیریت زخم است. دبریدمان به معنی خارج کردن جسم خارجی یا بافت مرده از محل آسیب تا جایی که بافت سالم مجاور نمایان شود. به جز جراحی، هیچ یک از روش های درمان به اندازه لارو درمانی کار تخلیه را به سرعت انجام نمی دهد.
درمان به کمک لارو می تواند برای درمان انواع مختلفی از زخم ها از جمله زخم پا، زخم های فشاری، زخم پای دیابتی، زخم های به جا مانده از جراحی و زخم سوختگی مورد استفاده قرار بگیرد. همچنین این موضوع ثابت شده که این درمان روی بافت های آلوده، نکروز شده و موثر موثر است.
مانند هر درمانی دیگر، درمان به وسیله لاروها نیز نیازمند توجه به نکات و خطرات است. در ادامه به بررسی دقیق تر این روش درمان از ابعاد مختلف می پردازیم.
لارو چیست؟
لارو نوزاد کرمی شکل برخی از حشرات است که در روزهای اول تولد خود علاقه فراوانی به تغذیه دارند. در لارودرمانی، همین نوزاد حشرات مورد استفاده قرار می گیرند؛ این لارو ها با خوردن بخش های آلوده به عفونت و بافت هایی با بوی نامطبوع در ناحیه زخم که امیدی به بهبود آن نیست، به درمان زخم کمک می کنند.
لاروها در زخم هایی مورد استفاده قرار می گیرند که باکتری های حاضر در آن ناحیه، به انواع آنتی بیوتیک و داروها مقاوم شده اند، زخم و عفونت در حال پیشرفت است و روش های درمانی دیگر پاسخگوی کنرل این مشکل نیست.
اگر چه روند این درمان می تواند برای بیمار دردناک باشد و برخی این روش را درمانی سنتی و غیر علمی بدانند، اما به دلیل اثر بخشی مناسب و مطلوبی که در روند بهبود دارد، مورد توجه پزشکان به عنوان یک روش درمانی قرار می گیرد.
شرح لارودرمانی
در لارودرمانی زخم از نوزاد حشرات استفاده می شود. هنگامی که این نوع حشرات را روی زخم قرار می دهیم، طول آن ها 2 تا 3 میلی متر است؛ اما زمانی که به طور کامل رشد کرده باشند به طول 8 تا 10 میلی متر نیز می رسند.
لاروها با تولید و ترشح یک آنزیم پروتئولیتیک بافت نکروتیک موجود در زخم را تجزیه کرده و سپس آن مایع به دست آمده را به عنوان ماده مغذی وارد بدن خود می کنند.
لاروها همچنین با بوی بد عفونت و هر گونه باکتری موجود در زخم مبارزه می کنند و آن را می خورند. علاوه بر این موضوع، بیماران گزارش هایی از کاهش درد زخم خود پس از اعمال این درمان داده اند. این کاهش درد می تواند به دلیل تحریک بدن برای تشکیل بافت گرانوله، توسط لاروها باشد.
لاروها هیچگاه به بافت سالم حمله نمی کنند. تکمیل چرخه حیات و تبدیل شدن به حشره در این لاروها 10 تا 14 روز طول می کشد.
پانسمان زخم که حاوی لارو است باید هر 3 تا 4 روز عوض شود و لاروهایی که کامل رشد کرده اند، قبل از آن که آماده شفیره شدن شوند، برداشته شوند. اما این اتفاق رخ نمی دهد؛ لاروها در مکان های گرم و خشک روند شفیره شدن را انجام می دهند و محیط مرطوب زخم برای این کار مناسب و مطلوب نیست.
لاروها را نباید روی زخم هایی که به آسانی خونریزی می کنند یا با حفره و اندام های داخلی بدن در ارتباط است، اعمال کرد. همچنین این درمان نباید روی رگ های خونی بزرگ بدن اعمال شود.
مرحله های اعمال لارودرمانی زخم
لارودرمانی زخم به سادگی قرار دادن لارو روی زخم به منظور درمان آن نیست. به طور کلی این سبک درمان، در دو مرحله صورت می گیرد.
مرحله اول تکنیک محدوده آزاد (Free-Range) است که شامل اعمال لاروها به طور مستقیم روی زخم است. در هنگام استفاده از این تکنیک نیازی به شمارش کرم ها داخل و خارج از زخم نیست؛ زیرا همیشه بخشی از لاروها در این روند ممکن است نتوانند زنده بمانند. این تکنیک برای استفاده در حفره های عمیق تر و در زخم های پا که بزرگ تر هستند، مناسب است.
مرحله دیگر، روش بیوفام است. در این روش آن ها را با استفاده از یک کیسه حاوی لارو و تراشه های فومی که برای مدیریت ترشحات زخم طراحی شده اند، روی زخم اعمال می کنند. این روش عموما کاربردی تر و از نظر زیبایی قابل قبول تر است.
نکته مهم قبل از اعمال لارودرمانی، جلب رضایت بیمار بسیار مهم است. درمانگر باید روند درمان و تکنیک مورد استفاده در طول درمان را به درستی برای بیمار شرح دهد تا بیمار بداند که دقیقا چه چیزی را تجربه خواهد کرد.
اعمال تکنیک محدوده آزاد (free-range)
در این تکنیک لارودرمانی، پیش از انجام درمان باید تعداد لاروها محاسبه شود. درمانگر باید با توجه به اندازه و عمق زخم مورد نظر، تعداد لاروهای مورد نیاز و مناسب را محاسبه کند و به همان تعداد استفاده کند. قبل از اعمال درمان باید هر گونه پانسمان موجود روی زخم برداشته شود و محل زخم تمیز شود.
حفره ای به اندازه و شکل زخم در ورق هیدروکلوئید گرائوفلکس برش داده می شود و روی زخم قرار می گیرد تا محل دقیق اعمال درمان مشخص شود. اگر زخم مورد نظر خیلی بزرگ باشد، نوارهایی از ورق هیدروکلوئید بریده شده و در حاشیه زخم قرار می گیرد.
5 میلی لیتر نمک استریل به لاروها اضافه می کنند. سپس آن ها را روی یک توری استریل قرار می دهند. تور را روی زخم قرار داده و در جای خود می چسبانند. یک سواپ مرطوب شده با آب روی توری قرار می گیرد. در آخر نیز یک پانسمان سوراخ دار همراه با یک پذ جاذب و بانداژ پنبه ای روی زخم اعمل می شود.
اعمال تکنیک بیوفام (BioFoam)
در قدم اول این تکنیک لارودرمانی، باقی مانده های پانسمان قبلی از روی زخم برداشته می شود و یک کرم برای ایجاد مانع روی پوست سالم اطراف زخم اعمال می شود. ماده بیوفام روی زخم مالیده می شود، سپس زخم را با نوعی پانسمان نفوذپذیر می پوشانند. پانسمان های خارجی که روی زخم قرار داده می شوند باید به طور روزانه بررسی یا تعویض شوند.
ترشحات خارج شده در این تکنیک قرمز یا قهوه ای خواهد بود و نباید هنگام جداسازی حشرات با خونریزی اشتباه گرفته شود.
حذف و برداشتن لارودرمانی
موارد قرار داده شده به منظور اعمال درمان باید بعد از 3 تا 5 روز برداشته شوند. ممکن است بعضی بیماران نیاز داشته باشند که درمان در آن ها ادامه پیدا کند؛ در این صورت باید لاروهای مورد استفاده پس از دوره ذکر شده برداشته شده و دوباره مرتب یا جایگزین شوند و سپس روی زخم قرار گیرند.
پانسمان های مورد استفاده در لارودرمانی باید به عنوان زباله های پزشکی دفع شوند.
جمع بندی
لارودرمانی یکی از روش های درمانی مورد اعتماد در طول تاریخ و قرن های گذشته بود. علاوه بر این تجربه پزشکان ثابت کرده که استفاده از این تکنیک بر درمان زخم های عفونی یا دارای بافت مرده که باید برداشته شوند بسیار موثر است.
با گذشت زمان و استفاده از این روش ممکن است لارودرمانی زخم به یکی از اصلی ترین روتین های درمانی زخم تبدیل شود. البته لازم به ذکر است که استفاده بدون مشورت پزشک وغیر اصولی آن، نه تنها ممکن است سودی برای بهبود زخم نداشته باشد، بلکه می تواند باعث پیچیده تر شدن روند درمان شود.
Source: www.wounds-uk.com
بدون دیدگاه