دیابت به یک مسئله بهداشت جهانی تبدیل شده است که تأثیرات اجتماعی قابل توجهی بر روی فرد ، خانواده و جامعه دارد و بار جدی بر بودجه های بهداشتی کشورها ایجاد می کند. سازمان بهداشت جهانی گزارش داده است که جمعیت دیابتی بزرگسال که در سال 1980، 108 میلیون نفر بود ، در سال 2014 به 422 میلیون نفر رسید. تخمین های فدراسیون بین المللی دیابت نشان می دهد که این روند همچنان افزایش یافته و در سال 2040 به 642 میلیون نفر خواهد رسید.
در ایران نیز دیابت به سرعت در حال افزایش است. تقریباً در 25-20٪ پاهای دیابتی ایجاد می شود و سالانه 750000- 500000 عفونت پای دیابتی و 10000 قطع عضو مشاهده می شود. زخم پای دیابتی یکی از مهم ترین عوارضی است که با آموزش می توان از بروز آن جلوگیری کرد. تصور می شود که زخم پای دیابتی عارضه مهمی است که در اثر بیماری عروق محیطی ، نوروپاتی محیطی ، ضربه های جزئی پا ، تغییر شکل پا و عفونت ایجاد می شود.
ایجاد عفونت ، زخم و گانگرن خصوصاً در اندام تحتانی در بیماران مبتلا به دیابت به علت نوروپاتی و ایسکمی تسهیل می شود. در این موارد پنج سال پس از قطع عضو ، میزان مرگ و میر به 39-80 درصد می رسد و این میزان از بسیاری از مرگ و میر ها بالاتر است.
بارزترین ویژگی دیابت در عمل بالینی ارتباط آن با بیماری های قلبی عروقی است. در ایالات متحده آمریکا ، 77٪ پذیرش در بیمارستان به دلیل دیابت ، عوارض قلبی عروقی است.
مدیریت موفقیت آمیز زخم ها و عفونت های پای دیابتی و پیشگیری از عوارض جدی نیاز به یک رویکرد میان رشته ای دارد. با افزایش نیازها به خدمات توان بخشی و مراقبت در منزل ، ضایعات پای دیابتی بر کیفیت زندگی بیماران تأثیر منفی می گذارد ، مشکلات بهداشتی و اقتصادی ایجاد می کند و بار اقتصادی سنگینی را بر دوش بیماران و بودجه دولت می گذارد.
فراتر از این ، در حالی که درک دقیق ویژگی های بیماران دیابتی و مشکلات پا برای تهیه دستورالعمل های درمانی و پیشگیری موثر ضروری است ، دیده می شود که بیماران از این ویژگی ها اطلاع کافی ندارند و حتی فرایند منجر به زخم و قطع عضو نیز به اندازه کافی درک نشده است.
متخصصان از نظر ارتباط و تداوم ارتباطی که با بیماران در پیشگیری و درمان عفونت های پای دیابتی دارند ، موقعیت منحصر به فردی دارند. برای ارزیابی وجود عوامل مستعد کننده از نظر زخم و قطع عضو ، باید پای بیماران دیابتی معاینه شود.
مراقبت از زخم پای دیابتی:
- استراحت در رختخواب ، ارتفاع و بی حرکتی در زخم پای دیابتی مهم است. استراحت و موقعیت مناسب خون رسانی بهتری را در ناحیه آسیب دیده فراهم می کند و ورم و درد را کاهش می دهد. موقعیت به گونه ای تنظیم می شود که با ایجاد 30-15 درجه ارتفاع در صفحه افقی و حمایت از زیر زانو ، روی پاشنه سنگینی ایجاد نشود.
- نظارت بر قند خون نقش مهمی دارد ، زیرا سطح بالای قند خون می تواند لکوسیت ها را که نقش مهمی در مقابله با عفونت دارند خنثی کند. ناحیه زخم باید از نظر ترشح ، بو ، نکروز و استئومیلیت ارزیابی شود.
- ناحیه آسیب دیده باید در برابر ضربه محافظت شود ، در هنگام موقعیت دادن و انتقال بیمار از ایجاد زخم جدید باید جلوگیری شود.
- در درمان مراقبت از زخم ؛ باید از بافت های زنده محافظت شود و از عفونت جلوگیری شود.
- در صورت عفونت ، باید از زخم کشت گرفته شود ، دفعات پانسمان و محتوای پانسمان استفاده شده باید با توجه به وضعیت زخم تنظیم شود.
چرا باید از پاهایم مراقبت کنم؟
دیابت پای شما را در معرض آسیب و عفونت قرار می دهد. این به این دلیل است که حساسیت محافظتی در پا و انگشتان به تدریج از بین می رود. در بسیاری از بیماران دیابتی ، گردش خون در پا ممکن است طی سال ها کند شود. در نتیجه از بین رفتن احساس و کاهش سرعت جریان خون ، ممکن است زخم هایی روی پاها و ترک هایی در پاشنه ایجاد شود. خطر عفونت در این ترک ها و زخم ها زیاد است. اگر مراقبت های لازم را انجام دهید ، می توان از عواقب منفی این موارد جلوگیری کرد.
چه علائمی نشان دهنده عفونت در پای من است؟
- اگر پوست پای شما گرم تر از حد نرمال است
- اگر روی پاها بثورات دارید
- اگر در پا احساس درد می کنید
- اگر تورم واضح در پا دارید.
افزایش دمای پوست ، قرمزی پا و تورم این نواحی از اولین علائم عفونت است. در این صورت فوراً به متخصص مراجعه کنید. زیرا عفونت باید در اسرع وقت درمان شود.
مراقبت از پا را چگونه باید انجام دهم؟
حتی اگر بعد از تشخیص دیابت مشکلی در پا ندارید ، باید در مورد مراقبت از پا مطلع شوید. در ابتدا ممکن است این کار غیر ضروری باشد ، اما اگر از مراقبت روزانه و منظم پا غافل نشوید ، از بروز بسیاری از مشکلات جلوگیری خواهید کرد.
Source: www.antalyaeahesh.saglik.gov
بدون دیدگاه