بیماری زخم پای دیابت یک بیماری مزمن است که به دلیل نقص در تولید انسولین یا کاهش اثر انسولین در سوخت و ساز مواد قندی پدید می آید. در این بیماران افزایش قند خون منجر به آسیب به ارگانهای بدن بویژه عروق خونی و اعصاب می‌شود. طبق جدیدترین آمارهای سازمان جهانی بهداشت، نزدیک به ۱۵۰ میلیون نفر در جهان به دیابت ملیتوس مبتلا هستند که طبق پیشبینیها تا سال ۲۰۲۵ این میزان دو برابر خوهد شد.
از میان آسیبهایی که دیابت به بیماران تحمیل میکند، یکی از جدیترین مشکلات زخم پای دیابتی است که به دلیل اختلالات اعصاب و عروق رخ میدهد و گاهی می‌تواند منجر به عفونت، آمپوتاسیون اندام و کاهش طول عمر شود. این عارضه به عنوان پرهزینه ترین عارضه دیابت شناخته شده است.
شیوع و بروز ↑
نزدیک به ۱۵% از افراد دیابتی احتمالاً در دورهای از زندگی خود زخم پا را تجربه میکنند. زخم پای دیابتی به شدت بر روی کیفیت زندگی بیماران اثر گذاشته و سبب افزایش هزینه های درمانی و هزینه شدن قسمت بزرگی از بودجه های درمانی ملی می شود. در مطالعهای که در سال ۲۰۰۷ توسط دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام شده است میزان هزینه یک زخم دیابتی به طور متوسط ۸۰۰۰-۵۰۰۰ دلار برآورد شده است.
از پیامدهای ناخوشایند زخم پای دیابتی آمپوتاسیون عضو است؛ حدود ۲۴-۱۴% بیماران دارای زخم پای دیابتی دچار چنین مشکلی می شوند. دیابت شایعترین علت آمپوتاسیونهای غیرضربه ای اندام تحتانی می‌باشد. میزان شیوع آمپوتاسیونهای بیمارستانی با عامل دیابت در کشور ۳۰% گزارش شده است که نسبت به میزان متوسط آمار جهانی به طرز معناداری بالاتر است.
چرا پای بیماران دیابتی زخم می‌شود؟
در بیماران دیابتی به علت اختلال درترشح انسولین، سلول‌های بدن قادر به استفاده ازقند درون عروق نمی‌باشند به نحوی که داخل سلول‌ها عاری ازقند وگلوکزمی باشد در حالی که میزان گلوکزدرعروق ومویرگها بالا می‌باشد. با گذشت زمان گلوکز و قند بالا می‌تواند سبب آسیب در مویرگها و اعصاب گردد به نحوی که خون رسانی نامناسب و آسیب عصبی اندام‌های تحتانی را جهت ابتلا به زخم دیابتی مستعد می‌نمایند.
زخم پای دیابتی به دو علت ایسکمی یا نوروپاتی ایجاد می‌شود که از علایم آن خونرسانی نامناسب پاها، سردی، ضعیف بودن نبض‌های پا و لنگیدن می‌باشند.
بدون دیدگاه