زخم فشاری چیست؟

این آسیب پوست و/ یا بافت زیر جلدی است که معمولاً در برجستگی‌های استخوانی توسط فشار یا اصطکاک و فشار ایجاد می ‌شود.

این زخم فشاری نامیده می شود زیرا زمانی رخ می دهد که ناحیه ای در معرض فشار طولانی یا بدون وقفه قرار گیرد. با این حال، بیشتر به عنوان زخم بستر شناخته می شود. 

این زخم ها چگونه ایجاد می شوند؟

در بیماران وابسته به بستر (یا صندلی)، به دلیل فشار ایجاد شده توسط وزن بدن، روی بافت های نرم فشار وارد می شود. گردش خون این بافت ها که بین برآمدگی استخوان و بستر گیر کرده اند، مختل شده و در نهایت آسیب بافتی رخ می دهد. وقتی این آسیب به حد معینی رسید، زخم باز می شود. اصطکاک بیش از حد، سفت شدن پوست، دمای بالای بدن و خیس ماندن پوست باعث ایجاد زخم می شود.

زخم های فشاری ممکن است حتی در عرض 24 تا 48 ساعت در یک بیمار که در وضعیت ثابت باقی می ماند ایجاد شود و در صورت عدم انجام اقدامات احتیاطی و مداخله سریع در مدت زمان کوتاهی پیشرفت می کند. زخم در مراحل اولیه، که معمولاً انتظار می رود ظرف 15 تا 20 روز بهبود یابد، ممکن است به دلیل فشار مداوم بر روی ناحیه، ادم بافتی و عفونت با میکروارگانیسم های منتقل شده از ادرار و مدفوع بدتر شود.

اولین تغییراتی که هنگام ایجاد زخم در پوست مشاهده می شود در واقع قسمت قابل مشاهده کوه یخ است. بیشتر آسیب های بافتی از زیر پوست شروع می شود و سپس در سطح پوست ظاهر می شود. به طور خلاصه، هنگامی که قرمزی یا جای زخم روی پوست مشاهده می شود، احتمال آسیب بیشتر به بافت زیرین وجود دارد. به همین دلیل نباید از آن غافل شد و سریعا به مرکز مربوطه مراجعه کرد.

زخم کجا می تواند باز شود؟

  • هنگام نشستن؛ روی دنبالچه، روی تیغه های شانه، روی باسن، آرنج، پاشنه
  • دراز کشیدن به پشت؛ در پشت سر، روی شانه، روی تیغه های شانه، روی باسن، روی آرنج، روی دنبالچه، روی پاشنه، روی انگشتان پا
  • دراز کشیدن روی شانه؛ در گوش ها، در کنار شانه، در قسمت های جانبی لگن، روی باسن، زانو، برآمدگی های جانبی مچ پا
  • دراز کشیدن رو به صورت؛ زخم های فشاری ممکن است در برآمدگی های صورت، شانه ها، لگن، زانوها و مچ دست ایجاد شوند.

این زخم ها بیشتر در کدام بیماران ایجاد می شود؟

موقعیت های پرخطر در ایجاد بیماری را می توان در دو گروه مربوط به بیمار و محیط بررسی کرد.

مربوط به بیمار:

  • عدم تحرک/ بی حرکتی (بیمارانی که در بستر هستند یا از ویلچر استفاده می کنند)
  •   مصرف ناکافی آب
  •   تغذیه ناکافی و نامتعادل
  • بی اختیاری ادرار یا مدفوع
  • اختلالات ادراک حسی (بیماران فلج، دیابتی ) 
  • سن بالا

مسائل زیست محیطی:

  • ( فشرده سازی ) دراز کشیدن یا نشستن در یک وضعیت برای مدت طولانی
  •  رطوبت / مرطوب ماندن پوست
  • بهداشت ضعیف بدن
  •   وضعیت دراز کشیدن و نشستن نادرست
  • ( مواد کمکی) به دلیل استفاده نامناسب یا نادرست

برای جلوگیری از باز شدن این زخم ها چه باید کرد؟

برای پیشگیری از زخم فشاری نکات زیر باید رعایت شود:

تضمین تحرک:

تا حد امکان باید بیمار را به شرکت در زندگی و فعالیت های مربوط به خود تشویق کرد، در صورت محدود بودن حرکت، حمایت های لازم توسط همراهان انجام شود، اگر بیمار اصلاً نمی تواند حرکت کند، بیمار باید به صورت منفعل حرکت کند.

این امر از نظر سفتی مفاصل، جلوگیری از از دست دادن عضلات و افزایش گردش خون مهم است

تغییر موقعیت:

اول از همه، بیمار باید به طور مرتب وضعیت خود را تغییر دهد تا فشار در نواحی پرخطر مانند لگن و پاشنه پا کاهش یابد.

دفعات تغییر وضعیت باید با توجه به وضعیت فعلی بیمار و ویژگی های تختی که روی آن دراز کشیده است تعیین شود و نباید بیشتر از 2 ساعت دوره باشد.

تغییر موقعیت باید به طور مداوم انجام شود، در شب نباید قطع شود.

وضعیت هایی مانند خوابیدن به پهلو 30 درجه، دراز کشیدن پهلو 60 درجه و دراز کشیدن به پشت را می توان به ترتیب برای بیمار اعمال کرد.

هنگام تغییر وضعیت، بیمار نباید کشیده شود، بیمار باید تا حد امکان بلند شود.

قسمت هایی از بدن بیمار که با تخت در تماس است و قسمت هایی از بدن که با یکدیگر تماس دارند مانند زانوهای بیمار که به پهلو دراز کشیده اند باید مرتباً از نظر قرمزی چک شوند. لازم به ذکر است که قرمزی مداوم مرحله اولیه زخم فشاری است.

وضعیت نشستن هنگام  خوردن، مطالعه و غیره ممکن است برای بیمار  داده شود، اما نباید بیش از چند ساعت در این حالت بماند.

اگر بیمار در وضعیت خوابیده یا نشسته است، باید بالشی زیر پاها، بین زانوهای بیمار که به پهلو خوابیده است، قرار داد تا فشار وارده به پاشنه پا از بین برود.

تغذیه:

کمبود وزن و اضافه وزن خطر ابتلا به زخم های فشاری را به همراه دارد، بنابراین داشتن یک رژیم غذایی متعادل مهم است. از آنجایی که رژیم غذایی مبتنی بر پروتئین باعث کاهش ایجاد زخم های فشاری می شود، باید مراقب بود که کمبود پروتئین وجود نداشته باشد.

با این حال، بیمار باید مایعات کافی نیز دریافت کند.

 

source: http://yarabakimidernegi.org.tr/sayfa-basi-yarasi-55.html

بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *