اول از همه، بیماران باید به خوبی ارزیابی شوند. در بیماران اولین مداخله پیشگیرانه کاهش اثر فشار، اصطکاک و نیروی محرک است. هدف این است که اجازه ندهیم فشاری بالاتر از 32 میلی متر جیوه در هیچ قسمتی از بدن ایجاد شود.
حرکت و تغییر موقعیت: بسیار مهم است که به بیمار اجازه دهید حرکت کند و موقعیت خود را تغییر دهد تا فشار و اصطکاک و تحریک کاهش یابد. در صورت بستری بودن بیمار باید هر ۲-۱ ساعت در روز و ۴ ساعت در شب وضعیت او عوض شود. بیماران وابسته به ویلچر باید هر ساعت وضعیت خود را تغییر دهند یا اگر می توانند از دستان خود استفاده کنند باید سعی کنند با استفاده از دستان خود، باسن خود را به مدت 30 دقیقه/60 ثانیه روی صندلی بالا بیاورند. حالت جانبی 30 درجه ترجیح داده شود. در حالت کاملاً جانبی و به پشت، بین استخوان کتف و ساکروم و زانوها باید حمایت شود. وضعیت نشسته را نباید در بیماران پرخطر ترجیح داد. هنگام کشیدن بیماری که به سمت پایین تخت لیز خورده است باید از ملحفه استفاده کرد.
تغذیه: تغذیه نقش مهمی در پیشگیری و بهبود زخم های فشاری دارد. مقدار پروتئین و کالری بیماران در معرض خطر باید با همکاری یک متخصص زخم تنظیم شود. به این بیماران باید ویتامین های A، C و E داده شود.
مراقبت از پوست:
- تمیز و خشک بودن پوست ضروری است.
- نواحی چین خورده که در اثر عرق و مایعات بدن خیس شده اند باید با صابون ملایم و آب ولرم شسته شوند. در حال تمیز کردن پوست ، باید بدون فشار زیاد تمیز شود و با یک حوله نرم خشک شود. هرگز نباید از الکل استفاده کرد.
- بیماران مبتلا به بی اختیاری باید در فواصل زمانی مکرر (30 دقیقه) بررسی شوند. کاتتر می تواند برای محافظت از پوست بیمار استفاده شود.
- پس از اجابت مزاج، ناحیه اطراف مقعد باید با صابون ملایم و آب ولرم تمیز شود.
- در صورت وجود زهکشی بیش از حد زخم، می توان با استفاده از مواد پانسمان مناسب و مجموعه های زهکشی زخم، زهکشی را کنترل کرد.
- لباس‌ها و ملحفه‌ها باید همیشه تمیز، خشک باشد ، پارچه‌های بافت راحت، انعطاف پذیر و متخلخل باشند که اجازه گردش هوا را دهند. لباس نباید دارای چین و بند، دکمه، کش و بانداژ باشد و لباس نباید خیلی تنگ باشد.
- باید مراقب بود ملحفه یا پتو روی پا فشار نیاورد. برای این منظور باید از فریم تخت یا تخته پا استفاده شود.
تخت بیماران: تخت های ساخته شده از مواد ویسکوالاستیک با چگالی بالا، باید برای جلوگیری از زخم فشار استفاده شود. علاوه بر این روکش تشک باید از پارچه نخی باشد.
ابزارهای مورد استفاده در کاهش فشار:
- ابزارهای مورد استفاده برای کاهش فشار را می توان در دو گروه استاتیک یا دینامیک طبقه بندی کرد.
- استاتیک ها شامل مواد مختلف حمایتی، بالش های ساخته شده از موادی مانند اسفنج یا ژل سیلیکون است . مشخص شده است که پوست گوسفند در جلوگیری از زخم فشاری موثر است. تشک های محافظ شامل تخت های آبی و تشک های بادی استاتیک یا متغیر هستند. دستگاه های دینامیکی که اغلب مورد استفاده قرار می گیرند، تشک های مواج هستند.
- عیب این تخت ها گران بودن و بزرگ بودن آنهاست. لازم به ذکر است که هیچ سیستم خودکاری نمی تواند جایگزین مراقبت های پرستاری در پیشگیری از زخم فشاری شود.
عوارضی که ممکن است پس از درمان زخم فشاری ایجاد شود:
عوارضی که ممکن است پس از درمان زخم های فشاری ایجاد شود عبارتند از نکروز فلپ، هماتوم، تشکیل سروما، عفونت زخم و باز شدن بخیه در اوایل دوره بعد از عمل و همچنین عود زخم.
درمان زخم های فشاری و مراقبت های پرستاری:
- پس از تشکیل، درمان زخم فشاری بسیار دشوار است.
- میزان عود تا 95 درصد در زخم های بسته شده با جراحی گزارش شده است. بنابراین موثرترین درمان، شناخت بیماران در معرض خطر و پیشگیری از زخم فشاری است.
- درمان را می توان در دو عنوان اصلی دسته بندی کرد: سیستمیک و موضعی.
درمان سیستمیک:
درمان سیستمیک برای محافظت از بیماران است که زخم ایجاد نشده است. این روش‌ها برای آماده‌سازی بیماران مبتلا به زخم فشاری برای جراحی و جلوگیری از باز شدن مجدد زخم‌ها در بیماران تحت درمان است. از جمله این اقدامات می توان بهبود وضعیت تغذیه بیماران، درمان کم خونی، رفع اسپاسم و انقباضات و رفع فشار را برشمرد.
بدون دیدگاه