زخم‌های با درمان تأخیری

سرعت ترمیم زخم‌ها در انسان‌ها متفاوت است اما حداقل و حداکثرهایی دارد و بسته به نوع زخم، چند روز تا چند هفته طول می‌کشد تا به طور کامل ترمیم شوند. به طور طبیعی بعد از ایجاد زخم، خون در محل آسیب‌دیده، لخته می‌شود و ماکروفاژها به سمت بافت آسیب‌دیده می‌روند تا همراه با پلاکت‌ها، زخم را ببندند و سپس با جذب مواد مغذی از خون و اکسیژن‌رسانی کافی، به‌مرور زمان، ترمیم انجام می گیرد. اگر روند طبیعی ترمیم با اختلال مواجه شود، زخم‌ها با تأخیر درمان می‌شوند. در تأخیر بهبود زخم‌ها چندین مورد نقش دارد که برای درمان آن‌ها، باید عامل آن را شناسایی کرد. چه مواردی ترمیم زخم‌ها را به تأخیر می‌اندازد؟

هیپوکسی بافت

یکی از مواردی که منجر به تأخیر در ترمیم می‌شود، هیپوکسی بافت است. اکسیژن و مواد مغذی در این اختلال، به دلایلی به بافت آسیب‌دیده نمی‌رسد و بدین ترتیب، آنزیم‌های اکسیژناز نمی‌توانند به خوبی در این محل فعالیت کنند. مواد مغذی نیز به بافت نمی‌رسد و ترمیم زخم با تأخیر مواجه خواهد شد. این مورد در بیماران دیابتی و افرادی که دچار زخم بستر شده‌اند، دیده می‌شود. بیماران دیابتی به دلیل بالا بودن گلوکز خون، سیستم خون‌رسانی ضعیفی دارند و زخم‌های آن‌ها، به دلیل عدم اکسیژن‌رسانی و خون‌رسانی مناسب، با تأخیر ترمیم می‌شود.

 

اگر روند طبیعی ترمیم با اختلال مواجه شود، زخم‌ها با تأخیر درمان می‌شوند.

تأثیر برخی داروها

آنزیم لیتیک یکی از آنزیم‌های مهمی است که از سلول‌های التهابی ترشح می‌شود و نقش مهمی درترمیم زخم‌ها دارد. در بیمارانی که داروهای ضدالتهابی کورتیکواستروئیدی مصرف می‌کنند، فعالیت این آنزیم را تحت تأثیر قرار می‌دهند و معمولاً عدم ترمیم زخم‌ها در این بیماران دیده می‌شود. بیماران سرطانی نیز به دلیل استفاده از داروهای ضد سرطان ممکن است با تأخیر ترمیم زخم‌ها روبرو شوند. برای درمان اختلالات التهابی باید پزشک برگ خریدهای رشد و ویتامین A به بیمار تزریق کند.

سوء تغذیه

یکی دیگر از دلایلی که یک زخم با تأخیر بهبود می‌یابد، سوء تغذیه است. افرادی که به سوء تغذیه دچار هستند، مواد غذایی مناسبی دریافت نمی‌کنند و ازاین‌رو، برای ترمیم زخم، با مشکلاتی همراه هستند. این افراد باید رژیم غذایی مناسبی دریافت کنند تا مواد غذایی ضروری، به بافت آسیب‌دیده برسد.

درمان زخم‌هایی که ترمیم تأخیری دارند

همان‌طور که گفته شد، شناسایی عامل ایجاد زخم مهم‌ترین قدم در درمان این زخم‌ها است. در ابتدا باید بدانیم که این زخم‌ها چرا و چگونه به وجود آمده‌اند. اگر به بیماری دیابت مبتلا هستید، باید مرتباً قند خون خود را چک کنید و در صورت ایجاد زخم و عدم بهبودی آن، فوراً به پزشک مراجعه کنید. بیماران دیابتی توجه کنند که عدم پیگیری آن‌ها، ممکن است شدت درگیری بافت‌های اطراف زخم را بیشتر کند و اثرات جبران‌ناپذیری داشته باشد.

 استفاده از پانسمان‌های نوین که برخی از آن‌ها دارای ژل آلوئه ورا هستند، درترمیم زخم‌هایی که با تأخیر درمان می‌شوند، مناسب است. به طور کلی استفاده از پانسمان‌ها را جدی بگیرید. پانسمان‌های مناسب، دارای لایه تنفسی هستند که به رد و بدل شدن هوا کمک می‌کنند و از طرفی باعث جذب باکتری‌ها و چسبیدن باکتری‌های روی زخم به پانسمان می‌شوند. محیط زخم را مرطوب نگاه می‌دارند و ۴۰ درصد، در تسریع بهبود این زخم‌ها، تأثیر دارند.

در صورتی که با سوء تغذیه مواجه هستید، زیر نظر پزشک از مکمل‌های دارویی استفاده کنید. زمانی که مواد معدنی و ویتامین‌ها بدن به‌اندازه کافی باشند، زخم‌ها به‌سادگی ترمیم می‌شوند.

در بیمارانی که دچار زخم بستر شده‌اند، استفاده از پانسمان‌ها مناسب و تعویض مرتب آن‌ها، همراه با تغییر پوزیشن، نقش مهمی در درمان این زخم‌ها خواهد داشت. سعی کنید همیشه محل زخم را تمیز نگاه‌دارید و زیر نظر پزشک، از درمان‌های خانگی استفاده کنید.

همان‌طور که گفته شد درترمیم زخم‌ها، فاکتورهای مهمی وجود دارد که باعث گرانوله شدن و ترمیم اولیه زخم می‌شوند. گاهی اوقات عدم وجود برخی از فاکتورهای انعقاد خون، باعث تأخیر در بهبود زخم‌ها می‌شود. بدین منظور باید به پزشک مراجعه کرد.

بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *