افتراق (زخم پای دیابتی ) و (زخم فشاری )

نکات کلیدی

• درجه تحرک بیمار می‌تواند به‌عنوان مشخصه‌ای، به افتراق این دو کمک کند.
• زخم پای دیابتی معمولاً مرتبط با تحرک و زخم فشاری مرتبط با بی‌حرکتی است.
• نوروپاتی و PAD (بیماری عروق محیطی) ریسک فاکتورهای اصلی زخم پای دیابتی هستند.
• این فاکتورها باید به‌وضوح مشخص شود تا یک برنامه مراقبتی مؤثر ایجاد گردد.
• یک فاکتور ضروری در مدیریت زخم، ارزیابی و تشخیص دقیق است.

زخم پای دیابتی  را به این صورت تعریف کرده است:

یک زخم تمام ضخامت (ت م: درگیر کننده تمام ضخامت پوست) زیر مچ پای بیمار دیابتی، صرف‌نظر از طول مدتش.نکروز و گانگرن نیز در این سیستم به‌عنوان زخم در نظر گرفته‌شده‌اند. (ت م: منظور از نکروز مرگ زودرس سلول است و نوعی آسیب سلولی محسوب می‌گردد. گانگرن درواقع نمای بالینی نکروز تعداد زیادی از سلول‌هاست و تهدیدکننده حیات است.) نکته کلیدی، محل زخم و تشخیص دیابت است. در مقیاسی وسیع‌تر از این تعریف می‌توان استنباط کرد که زخم فشاری یک زخم پای دیابتی است.

زخم پای دیابتی شامل سطوح پلانتار (کف‌ پایی) و دور سال (پشت پا). زخم پای دیابتی می‌تواند نوروپاتیک، ایسکمیک (ت م: کاهش خون‌رسانی) یا ترکیبی از ین دو باشد. (نوروایسکمیک) ولی این سه نوع زخم پای دیابتی ، ازلحاظ پاتوفیزیولوژیک هم‌پوشانی دارند. زخم فشاری به‌صورت ذیل تعریف می‌شود: (توسط EPUAP پانل همفکری اروپایی درباره زخم فشاری، NPUAP پانل همفکری ملی در مورد زخم فشاری، PPPIA قرارداد توافقی درباره آسیب فشاری) یک آسیب لوکالیزه (موضعی) پوست یا بافت زیرین، معمولاً روی برآمدگی استخوانی، ناشی از فشار یا فشار همراه با بریدگی.