انتخاب سطح پایه باید بر اساس ارزیابی وضعیت تحرک فرد و شرایط عمومی پوستش باشد. اگر این سطح در دسترس نیست، باید افزایش دفعات تغییر وضعیت بدن (پوزیشن) مدنظر باشد تا فرد را در مقابل عوارض فشار و بریدگی پوست حافظت کند.
تشک باید توسط پدهای کاهنده و توزیع‌کننده فشار کامل‌تر شود. هدف اصلی در کفش‌های تعدیل‌کننده فشار، کاهش و توزیع مجدد فشار در نواحی پرخطر آناتومیک مثل پاشنه است.
چندین محصول از این نوع در دسترس است شامل:
Heelift Suspension Boot (DM Systems, UK; Position Health, US)
Devon Boot and Heel Protection (Aria Medical)
Heel Medix (Medline Industries)
Repose Foot Protection (Frontier Medical)
Molnlycke DAP-600 Z Fluidised Heel Protection Boot (Molnlycke Healh Care)
زمانی که بیمار در موقعیتی قرار می‌گیرد که عصب پرونئال مشترک تحت‌فشار باشد (مثلاً حین تکیه دادن قسمت جانبی خارجی ساق پا به تخت یا دیوار و …) مستعد فلج عصب و افتادگی پا است.
(ت م: پا در موقعیت مچ، در حالت اکستنشن قرار می‌گیرد و حالت دورسی فلکشن نسبی حفظ نمی‌شود.) یک بوت محافظت‌کننده، به قرارگیری طبیعی‌تر پا کمک می‌کند؛ ولی این بوت ها همه‌جا در دسترس نیستند. بنابراین پرسنل بهداشت و سلامت باید از احتمال افتادگی پا آگاه بوده و به بیمار هشدار دهند تا در وضعیت بدنی مستعد کننده قرار نگیرد.
فشار بین دو ساق پا باید با استفاده از محصولاتی که بین دو ساق قرارگرفته و آن‌ها را جدا نگه می‌دارد، مدیریت شود؛ به‌عنوان‌مثال:
Devon Utility Pad (Aria Medical)
اگر از بالش به این منظور استفاده می‌شود، باید مطمئن شویم که در وضعیت صحیح قرارگرفته است تا از هرگونه فشار اضافی روی برجستگی استخوانی اجتناب شود. قابل‌ذکر است که این کار باعث افزایش دمای بدن و درنتیجه افزایش رطوبت پوست می‌شود.
بافت در معرض خطر، باید توسط پچ (چسب پوستی) های توزیع‌کننده فشار، مدیریت شود. به‌عنوان‌مثال:
Aderma (Smith and Nephew)
Kerra Pro (Crawford Health Care)
بدون دیدگاه