نبض شریان تیبیال خلفی دقیقاً پشت مالئول (قوزک) داخلی لمس می‌شود. نبض شریان تیبیالیس قدامی، در نقطه وسط بین دو مالئول و به‌صورت عمقی‌تر لمس می‌شود؛ در محل برجستگی استخوان ناویکولار. نبض با دو انگشت دست غالب گرفته می‌شود: اشاره و میانی. برای لمس دورسالیس پدیس، در پشت پا و لترال (جانبی) به تاندون اکستانسور شست پا، دنبالش باشید.
تست‌های ساده که نیازمند حداقل ابزار یا بدون ابزار هستند شامل:
لمس نبض:
زمانی که سایر متدهای تعیین‌کننده مشکلات عروقی و ایسکمی در دسترس نیستند، لمس نبض‌های دور سال پدال (پشت پایی) غربالگری اولیه را تشکیل می‌دهد و نیازمند ابزار خاصی نیست. در این تست آزمایش‌کننده نبض شریان‌های تیبیال خلفی و قدامی را با لمس ارزیابی می‌کند.
توجه: یک پای دیابتی با نوروپاتی و بدون ایسکمی، به‌صورت اندام گرم و با نبض جهنده خود را نشان می‌دهد. در این موارد جهت افتراق (زخم فشاری) و (زخم پای دیابتی) به نبض اعتماد نداشته باشید؛ ولی همه ارزیابی‌ها را انجام دهید. همچنین ممکن است PAD به‌رغم نبض قابل‌لمس وجود داشته باشد.
ABPI اندکس فشار مچ پا-براکیال:
از فشار سیستولیک شریان براکیال هر ارنج و فشار سیستولیک شریان تیبیال خلفی و دورسالیس پدیس هر مچ پا، استفاده می‌شود و برای هر پا جداگانه محاسبه می‌گردد. بیمار به مدت حداقل ١٠ دقیقه در حالت سوپاین (درازکش) قرار می‌گیرد تا بستر عروقی و فشار شریانی تعدیل گردد.
کاف اسفینگومانومتر (فشارسنج) بالای مالئول (قوزک) بسته می‌شود. (در محدوده بالای مالئول تا ٢.۵ سانت بالای مالئول متغیر است، بسته به گایدلاین مورداستفاده) اگر نسبت فشار مچ پا به براکیال کمتر مساوی ٩ دهم باشد، بیمار به متخصص عروق ارجاع می‌شود تا با متدهای حساس‌تری ارزیابی شود.
قابلیت انعطاف عروق را کاهش داده و می‌تواند باعث افزایش کاذب اندکس مذکور شود و تفسیرش را مشکل سازدبه‌عنوان تنها ابزار غربالگری در افراد دیابتی استفاده نکنند، بلکه در ترکیب با سایر متدها استفاده شود.
بدون دیدگاه