سندروم استیون جانسون یک بیماری نادر پوستی و غشای مخاطی است. این بیماری در اغلب موارد به دلیل واکنش بدن به برخی داروها ایجاد میشود. بیش از ۵۰ درصد مبتلایان به این سندروم، به دلیل واکنش بدن با دارو به این بیماری مبتلا میشوند اما برخی از آنها به دلیل ابتلا به برخی از عفونتها و واکنشهای پس از آن؛ به این بیماری مبتلا میشوند. سندروم استیون جانسون یک سندروم خطرناک است که پس از ابتلا به آن فرد باید بستری شود. چرا که باید علت زمینه بیماری رفع گردد و علائم بیماری کنترل شود تا حداقل عوارض به پوست برسد. در ادامه با نحوه مراقبت و علائم بیماری استیون جانسون آشنا خواهید شد.
سندروم استیون جانسون چه علائمی دارد؟
علائم این سندروم اغلب مشابه آغاز بیماری آنفولانزا است اما پس از آن، شاهد ایجاد جوشهای ریز و دردناکی هستیم که در ابتدا به رنگ قرمز و سپس به کبودی، در میآیند. از دیگر علائم بیماری سندروم استیون جانسون میتوان به موارد زیر اشاره کرد:
- تب
- گلو درد و دهان درد
- خستگی بیش از حد
- سرفه
- سوزش چشم
- احساس درد ناگهانی در ناحیه پوست
- ایجاد تاولهای ریز و درشت در پوست و غشاهای موکوسی چشم، بینی، دهان و آلت تناسلی
- جوشهای قرمز یا بنفش در پوست
- ریزش پوست در عرض چند روز و تشکیل رگههای ریوی
چگونه بیماری استیون جانسون تشخیص داده میشود؟
در ابتدا پزشک متخصص علائم بیمار را بررسی میکند. سپس نمونهای از پوست بیمار برداشته میشود تا به بخش کشت آزمایشگاه فرستاده شود. مراحل بعدی، عکسبرداری از قفسه سینه بیمار و آزمایش خون است. پس از بررسی تمام این موارد، پزشک میتواند بیماری استیون جانسون را تشخیص دهد. از آن جایی که این بیماری بسیار نادر است، معمولاً در ابتدای بیماری، فوراً تشخیص داده نمیشود اما با گذشت زمان و ایجاد علائم آن، تشخیص آن به سادگی امکان پذیر است.
چه داروهایی باعث بروز سندروم استیون جانسون میشود؟
شایعترین داروهایی که باعث به وجود آمدن این بیماری نادر میشوند، معمولاً آنتی بیوتیک ها هستند. پس از آنتی بیوتیک ها، استفاده از داروهای ضد دردهای غیر استروییدی، داروهای صرع و برخی از داروهای سرماخوردگی، امکان ایجاد این بیماری را تشدید میکند.
پنی سیلین ها، سیپروفلوکساسین، کاربامازپین، لاموتریژین، کوکایین، سرترالین، پنتوپرازول، ترامادول، پیروکسیکام و مدافنیل، از جمله داروهایی هستند که به دنبال مصرف آن؛ احتمال ابتلا به سندروم استیون جانسون وجود خواهد داشت.
دوره درمان سندروم استیونس جانسون چقدر است؟
درمان این سندروم ممکن است هفتهها و یا حتی ماهها به طول بیانجامد. در طی درمان باید به زخمهای ایجاد شده، به خوبی رسیدگی کرد تا از ابتلای زخمها به عفونت پیشگیری شود. داروهایی که منجر به ایجاد سندروم استیون جانسون شدهاند، باید به طور کلی از لیست دارویی بیمار حذف گردند تا مجدداً واکنش آلرژیک ایجاد نشود. درمان سندروم استیون جانسون همانند درمان سوختگی است و چندان فرقی با آن ندارد. باید فشار خون بیمار در طی درمان چک شود. زخمهای وی به خوبی پانسمان شوند و درد بیماران با قرصهای مسکن و داروهای مناسب، کنترل شود.
اگر این زخم در ناحیه مخاطی دهان ایجاد شده باشد، باید از بی حس کننده های موضعی استفاده کرد. برخی از دهانشویهها میتوانند باعث کاهش درد در این ناحیه شوند. بیمارانی که دچار سندروم استیون جانسون در ناحیه دهان شدهاند، باید آب و مایعات فراوانی بنوشند تا روند بهبود این زخمها تسریع گردد.
اگر سندروم استیون جانسون در ناحیه پوست ایجاد شده باشد، باید بخشهای مرده و زخمی پوست را، در ابتدا دبریدمان کرد و سپس با پانسمانهای بیولوژیک، بلافاصله زخم را پوشاند تا از از ورود هرگونه میکروب و آلودگی، پیشگیری کرد.
در صورتی که زخم استیون جانسون در چشم ایجاد شود باید برای کاهش خشکی پیش آمده در سطح چشم، از لوبریکانت استفاده کرد. استفاده از استروییدهای موضعی و برخی از پمادهای چشمی، میتواند در روند بهبودی التهاب ایجاد شده، تأثیر مثبتی داشته باشد. در صورتی که این بیماری به موقع کنترل نشود، ممکن است منجر به تخلیه چشم بیمار گردد. از این رو ابتلا به سندروم استیون جانسون به ویژه در نواحی مخاطی، بسیار خطرناک است.
ممنون از اطلاعات مفید
متشکرم
سلام بزرگوار اطلات شما در زمینه این بیماری خوب هست اما کامل نیست.
اگر اطلات شما را نا کافی میدانم از این جهت نبست که من پزشک ویا دکتر باشم. دلیلش این است که در سال ۱۳۶۹ به این بیماری مبتلا شدم و در بیمارستان رازی تهران بستری بودم و پرونده دارم و با اینکه از ان زمان تا کنون شاید ۴ یا ۵ بار بیشتر مصرف دارو نداشتم، اما تا به امروز به بهبودی کامل نرسیدم و از اوارز این بیماری در رنج میباشم.
اما باید تشکر کنم بابت اطلاع رسانی شما در مورد این بیماری.
سلام و روز بخیر. مسلما اطلاعات این وبسایت در زمینه این بیماری کامل نیست. منتها تلاش بر آشنایی اولیه دوستان با این بیماریست