زخم‌های پوستی
بسیاری از افراد در طول زندگی با زخم‌های گوناگونی روبرو می شوند. این زخم‌ها گاهی ساده و زود درمان و گاهی دردناک و خطرناک‌اند. زخم‌های پوستی، ممکن است به واسطه ضربه و خراش ایجاد شوند و در برخی موارد، بیماری ها، باعث ایجاد این زخم‌ها می شوند. بیماری هایی همچون دیابت، نارسایی مزمن وریدی، عفونت ها و … باعث ایجاد زخم‌های پوستی می‌شود. زخم‌های پوستی با از بین رفتن بخشی از لایه سطحی پوست و در موارد شدیدتر، به بخش هیپودرم پوست می رسند. با انواع زخم‌های پوستی و درمان آن‌ها آشنا شوید.
زخم فشاری
زخم فشاری که بیشتر با نام زخم بستر شناخته می‌شود، معمولا در سالمندان و افراد ناتوان دیده می‌شود. این زخم به واسطه عدم تحرک شخص به مدت طولانی، ایجاد می‌شود. فشار در ناحیه ایجاد شده، باعث بسته شدن مویرگ های زیر پوستی می‌شود و بعد از مدتی، عدم خونرسانی صحیح، باعث ایجاد زخم بستر یا زخم فشاری می گردد. برای درمان زخم بستر، در روزهای ابتدایی می‌توانید از پانسمانهای مخصوص سوربکت استفاده کنید. در صورتی که به این زخم‌ها، دیر رسیدگی شود، زخم‌ها عفونی می شوند و درمان آن‌ها مشکل خواهد شد.
زخم واریس
زخم واریس که به واسطه بیماری واریس ایجاد می‌شود، یک نوع زخم پوستی است که درمان آن‌ها، در بسیاری از شرایط به سختی انجام می گیرد و یا حتی ممکن است بعد از درمان، مجددا شاهد به وجود آمدن این زخم‌ها باشیم. دلیل ایجاد این زخم‌ها، عدم توانایی سیاهرگ در ارسال خون به قلب است. سیاهرگ ها دارای دریچه ای هستند که به صورت یکطرفه کار می کنند. هنگامی که سیاهرگ خون را به سمت قلب هدایت می‌کند، با بسته شدن این دریچه ها، خون به عقب برنمی گردد. اگر این دریچه ها با مشکل مواجه شوند، خون به بافت های اطراف سیاهرگ وارد می‌شود و زخم‌ها و کبودی های سطحی به وجود می آورد. برای درمان این زخم‌ها باید نکاتی را که در بهبود بیماری واریس کمک می‌کند رعایت کنید.
زخم‌های سطحی
زخم‌هایی که از خراشیدگی و بریدن با اجسام تیز به وجود می‌آیند، در این دسته قرار می گیرند. برای درمان این زخم‌ها، بسته به اندازه زخم می‌توانید از پانسمانهای نوین سوربکت استفاده کنید. این پانسمان‌ها با ایجاد محیطی مرطوب، مانع خشک شدن زخم می شوند و از طرفی بهبود زخم را تسریع می بخشند.
زخم‌های دیابتی
این نوع زخم‌های پوستی بسیار خطرناک‌اند. اگر بیماران دیابتی، قند خونشان کنترل نشود، میزان بالای گلوکز خون، آسیب‌های جبران‌ناپذیری به آن‌ها وارد می‌کند. دیابتی‌ها ممکن است با بی‌حسی موضعی مواجه شوند و در صورت ایجاد زخم، متوجه وجود زخم نشوند و از طرفی میزان بالای گلوکز خون، باعث عدم خونرسانی مناسب به محل زخم شود و مواد مغذی و اکسیژن به زخم نرسد. همین دلایل کافی است تا زخم‌های دیابتی، به خطرناک‌ترین زخم‌های پوستی تبدیل شوند و در صورت عدم پیگیری و درمان، منجر به قطع عضو گردند.
مراقبت از زخم‌های پوستی
زخم‌های پوستی به‌طور معمول به راحتی قابل درمان هستند و در صورتی مراجعه به پزشک الزامی است که این زخم‌ها با عفونت همراه شوند و یا پس از گذشت مدت‌زمان زیادی، همچنان باقی‌مانده باشند. در میان این زخم‌ها، زخم‌های پوستی که باید به‌شدت مراقبت شوند، زخم‌هایی است که به دلیل وجود یک بیماری به وجود می‌آیند. همچون زخم‌های دیابتی که در صورت عدم مراقبت، عواقب جبران‌ناپذیری برای بیمار ایجاد خواهد کرد. بااین‌حال برای درمان سریع‌تر زخم‌های پوستی باید نکاتی را رعایت کنید.
- به‌هیچ‌عنوان رویه زخم را نخراشید. خراشیدن و کندن روی زخم مانع بهبود سریع زخم می‌شود.
- از ریختن پودر و کرم بر روی زخم بپرهیزید. تنها راهی که می‌توانید این زخم‌ها را سریع‌تر درمان کنید، ایجاد یک محیط تمیز و مرطوب است که با کمک پانسمانهای نوین می‌توانید این محیط را فراهم کنید.
- پانسمان زخم را مرتباً عوض کنید.
- ناحیه زخم نباید خیس شود. اگر قصد استحمام دارید، سعی کنید روی زخم را خشک نگه‌دارید و یا مدت استحمام خود را کاهش دهید و فوراً زخم را خشک کنید، البته با استفاده از پانسمانهای سوربکت افراد به راحتی میتوانند استحمام کنند.
- در صورتی که زخم عمیقی دارید به پزشک مراجعه کنید و بنا به دستور پزشک، از آنتی بیوتیک استفاده کنید.
بدون دیدگاه