وقتی صحبت از زخم بستر به میان می آید از یک ناراحتی و درد شدید می گوییم که هم فرد بیمار و هم اطرافیان را درگیر می نماید. دردی که فرد بیمار را علاوه بر تحمل بیماری خود به یک درد عذاب آور دیگر مبتلا می نماید و بر تمامی این نیز باید ناراحتی عفونت حاصل از زخم بستر و ترشحات آن را که باعث ایجاد بوی نامطبوع می شود و فرد بیمار را در برابر دیگران دچار گوشه گیری و انزوا می کند، افزود.
به بیان دیگر مبتلایان به زخم های بستر یا فشاری علاوه بر محدودیت های مربوط به تعویض پانسمان از درد، اضطراب و افسردگی نیز رنج می برند و علاوه بر آن هزینه های درمانی سنگینی را تحمل می کنند.
اما سوال اینجاست که زخم بستر چگونه ایجاد می شود؟
وقتی فردی به نوعی از بیماری یا ناتوانی دچار شود که حرکت از او سلب شده و نتواند از جای خود برخیزد و اصطلاحا زمین گیر شود، به مروز زمان گردش خون در مناطقی از بدن که با بستر در تماس است کم می شود و مواد مغذی و اکسیژن مورد نیاز پوست و بافت ها به میزان مناسب دریافت نمی گردد و همین امر باعث می شود بافت آن قسمت آسیب ببیند.
این آسیب می تواند بر اثر کشیدگی با ملحفه یا ساییدگی با صندلی یا … ایجاد شود. قابل ذکر است این آسیب دردناک بیشتر در نقاطی ایجاد می شود که برآمدگی های استخوانی بیشتر است و بافتی میان پوست و استخوان وجود ندارد.
باید به این نکته هم اشاره کرد که افرادی که برای مدت طولانی در یک وضعیت ثابت (خوابیدن به یک سمت) قرار می گیرند.، افراد مسنی که قابلیت حرکت را از دست داده اند، افراد مبتلا به دیابت و افرادی که از ویلچر استفاده می کنند در معرض ایجاد زخم بستر هستند.
در مورد زخم بستر، گفتن این مطلب هم مهم است که این زخم در اولین مراحل ایجاد، فقط یک جراحت پوستی مختصر است که با سرخی پوست خود را نشان می دهد و اگر مورد توجه قرار نگیرد به مرور زمان با از بین رفتن پوست، زخم عمق پیدا می کند و حتی ممکن است به استخوان فرد برسد و در مراحل پیشرفته حتی باعث مرگ بیمار شود.
سوالی پیش می آید که اغلب با این دسته از زخم ها چطور برخورد می شود؟
یکی از شیوه های درمان و یا گسترش و پیشرفت زخم بستر رفع مواد زائد و اضافی، برداشتن سلول های مرده و آسیب دیده از روی زخم با استفاده از چاقوهای کوچک جراحی است.
همچنین از شیوه ای به نام وکیوم تراپی استفاده می شود که با لوله ای مخصوص یک خلاء در اطراف زخم ایجاد می کردند و همین امر باعث می شود که رطوبت زخم کمتر شود و زخم زودتر التیام یابد.
استفاده از انواع کفش های طبی برای افراد مبتلا به دیابت و تشک های مواج و انواع ژل ها و پانسمان ها و چسب های ضد حساسیت از دیگر راه های جلوگیری از ایجاد زخم و یا کاهش از پیشرفت ان است.
اما یک شگفتی:
با پیشرفت تکنولوژی در صنایع مختلف به خصوص تکنولوژی پزشکی و انجام تحقیقات گسترده و متنوع، راهی جدید و البته شگفت انگیز ابداع شد که فرد بیمار را تا حد بسیاری از دیگر راه های درمان بی نیاز می کند. این درمان شگفت انگیز و مطلوب، استفاده از پانسمانهای نوین سوربکت است. پانسمان سبز رنگ سوربکت بر روی زخم قرار می گیرد و با ایجاد فضایی خالی از میکروب و کنترل رطوبت روند خود درمانی بافت را مهیا می کند.
در انواع دیگر پانسمان رطوبت و میکروب زخم همچنان در پانسمان و در ارتباط مستقیم با زخم باقی می ماند و اگر فرد به هر دلیل نتوانست به موقع پانسمان خود را تعویض کند، خود بیشتر عامل تشدید آلودگی و عفونت می شود تا راهی برای درمان.
اما در پانسمان سوربکت با استفاده از تکنولوژی های مدرن و الهام از رفتار طبیعی میکروارگانیسم ها، این نقص برطرف شده و رطوبت و میکروب به سطح سبز رنگ پانسمان می چسبد و نکته ی جالب آن این است که میکروب در این ساختار غیر فعال می شود (نکته ای که در پانسمان های معمولی وجود ندارد و میکروب همچنان فعال است).
با هر بار تعویض این پانسمان عملا از سطح رطوبت و میکروب زخم کاسته می شود و همین امر باعث تسریع در روند بهبودی و یا جلوگیری از پیشرفت زخم می شود.
یکی دیگر از شگفتی های دیگر این نوع از درمان جلوگیری از ایجاد حساسیت، توکسیسیته، مقاومت میکروبی و آلودگی محیط زیست است.
پانسمان سوربکت یک امکان خاص و شگفت انگیز است که فرد بیمار را در وضعیت مناسبی از شرایط روحی هم قرار می دهد و این خود شاید موثرترین نکته در درمان باشد.
سلامتی آرزویی است که تمنای هر لحظه مان برای شما عزیزان است.
بدون دیدگاه