افتراق (زخم پای دیابتی ) و (زخم فشاری) قسمت دوم

علل (زخم فشاری ) و  (زخم پای دیابتی ) :

پاتوفیزیولوژی زخم پای دیابتی  پیچیده و مولتی فاکتوریال (چندعاملی، چند علتی) است. (تصویر ١)
تصویر١: علل  زخم فشاری وزخم پای دیابتی  به‌صورت سلسله‌مراتب
علل زخم فشاری (از قاعده به قله): ١) بیماری‌های همراه (اختلال شناختی، فقدان هوشیاری)، وضعیت پوست، تغذیه، رطوبت، اکسیژن، سلامت عمومی. ٢) بی‌حرکتی ٣) فشار، اصطکاک، بریدگی
علل زخم پای دیابتی(از قاعده به قله): ١)بیماری‌های همراه (مخصوصاً بیماری متابولیک یا اندوکرینولوژیک)، وضعیت پوست، تغذیه، اکسیژن، سلامت عمومی. ٢) نوروپاتی، بیماری عروق محیطی. ٣) تروما، فشار.
توضیح: دفورمیتی پا در بیمار دیابتی می‌تواند باعث فشار/تروما شود، ولی نه باعث زخم پای دیابتی به‌تنهایی
 

فاکتورهای کلیدی در ریسک پیشرفت زخم پای دیابتی شامل:

• نوروپاتی محیطی که منجر به کاهش توانایی حس لمس و درد شده و نهایتاً حس حفاظتی از دست می‌رود.

• دفورمیتی (بدشکلی) پا: که نتیجه آسیب سیستم عصبی دیستال است. این آسیب باعث تحلیل عضلات کوچک و اتروفی عضلانی می‌شود. باعث افزایش فشار وارده بر برآمدگی استخوانی می‌شود. پدهای چربی  حفاظتی زیر پاشنه و سر متاتارس­ها، تغییر می‌یابد و اثرات مضر فشار تشدید می‌گردد. (ت م: متاتارس: استخوان کف‌پایی، ۵ عدد در هر پا)

• نوروپاتی اتونوم که منجر به عدم تعریق، خشکی پوست، تشکیل کالوس، افزایش فشار موضعی، افزایش احتمال ترک‌خوردگی پا، افزایش جریان خون محیطی، اتساع وریدهای پا و پای گرم و خشک می‌شود. چنین پایی ممکن است ظاهراً سالم به نظر برسد، ولی درواقع در معرض خطر است.

• PAD (بیماری عروق محیطی) که در حدود نصف بیماران دیابتی وجود دارد و باعث کاهش خون‌رسانی و ایسکمی بافتی می‌شود. این اختلال در دیابت نوع دو شایع‌تر از نوع یک است.