آستانه درک ارتعاش vpt
ساده‌ترین تست ارزیابی ارتعاش، استفاده از دیاپازون با فرکانس ١٢٨ هرتز است. با زدن این دیاپازون به کف دست، حدود ۴٠ ثانیه ارتعاش دارد. مثل مونوفیلامان ابتدا با دست یا مچ دست تماس داده می‌شود. (معرفی حس ارتعاش به بیمار) سپس دیاپازون مرتعش، روی سطح پشتی شست پا (برجستگی استخوانی) نزدیک بستر ناخن قرار می‌گیرد.
بیمار اعلام می‌کند که ارتعاش را متوجه می‌شود یا نه و اینکه چه زمانی فروکش کرده و متوقف می‌شود. تست در همان پا تکرار شده و سپس در پای بعدی انجام می‌شود.(در توالی غیرقابل‌پیش‌بینی و حدس زدن) یک جایگزین برای دیاپازون، ابزاردستی کوچک باتری دار به نام VibraTip است.
رفلکس مچ پا:
فقدان این رفلکس همراه با افزایش خطر تشکیل زخم پا در بیماران دیابتی است. این تست نیازمند چکش تاندونیست تا به تاندون اشیل ضربه بزنیم. آزمایش‌کننده ابتدا پا را در حالت دورسی فلکشن (ت م: خم کردن پا از مچ به سمت پشت پا) قرار می‌دهد تا تاندون حالت کشیده پیدا کند و سپس ضربه میزند. فقدان این رفلکس آنرمال است و باید بیشتر ارزیابی شود.
ارزیابی وضعیت عروقی:
تست‌های متعددی جهت ارزیابی جریان خون کاهش‌یافته و شدت آن وجود دارد که نشان‌دهنده ایسکمی احتمالی است. ارزیابی اولیه ممکن است با تست‌های ساده انجام شود که نیازمند حداقل ابزار (یا بدون ابزار) هستند؛ یا توسط ابزارهای پیچیده‌تر و با پتانسیل افتراق دهندگی بیشتر.
جهت اطمینان از اینکه بیمار در مناسب‌ترین مسیر مراقبتی قرار دارد، فقط انجام تست‌های ساده (نه کمپلکس) ضروری ست. زمانی که احتمال کاهش جریان خون مطرح است، بیمار به متخصص عروق ارجاع داده می‌شود.
بدون دیدگاه