سیستم‌های درجه‌بندی (گریدینگ)

مراقبت مؤثر از زخم، بستگی به تشخیص واضح و دقیق و توصیف شرایط دارد. زمانی که سطح مهارت متناسب است، مدیریت باید توسط راهنمای مراقبتی زخم صورت گیرد یا به سرویس مناسب ارجاع گردد.

سیستم‌های درجه‌بندی متعددی برای زخم فشاری و زخم پای دیابتی توسط گروه‌ها یا انجمن‌های تخصصی و حرفه‌ای منتشرشده است. فرد ارائه‌دهنده خدمت ممکن است از سیستم لوکال استفاده کند. (که در دسترس است). زمانی که سیستم لوکال یا کشوری در دسترس نیست، لازم است سیستم درجه‌بندی توسط متخصصان یا سایر افراد تدوین گردد. این سیستم‌ها نیازمند سطحی از مهارت هستند تا جهت تشخیص و افتراق به کار روند و باید توسط فرد مناسب استفاده شوند.

سیستم های گریدینگ pu

بیشترین سیستم مورداستفاده در این زمینه، سیستم ارائه‌شده توسط NPUAP، EPUAP و PPPIA است. اصطلاح”PU” اخیراً مورد بازبینی قرارگرفته است.NPUAP  در ایالت متحده، اصطلاح آسیب فشاری PI را مطرح کرده است. این مقاله از اصطلاح PU(زخم فشاری) استفاده می‌کند. سیستم طراحی‌شده توسط انجمن‌های مذکور، بر اساس عمق PU و وسعت درگیری بافتی است و PU را در قالب دسته یا درجاتی معرفی کرده است. (باکس٢)

سیستم گریدینگ PU؛ NPUAP, EPUAP, PPPIA

دسته یا استیج ١ (مرحله ١): اریتم (قرمزی) غیرقابل سفید شدن: (ت م: بعد از فشار دادن با انگشت شست دست معاینه کننده، با فشاری که یک‌سوم بستر ناخن سفید شود.) پوست به‌ظاهر سالم، اریتم غیرقابل سفید شدن در نواحی لوکالیزه معمولاً بالای برجستگی استخوانی. پوست با تون تیره، ممکن است اریتم واضح نداشته باشد، ولی رنگش با نواحی اطراف متفاوت است. / ستون سمت راست جدول: ناحیه درگیر ممکن است دردناک، سفت، نرم، گرم‌تر یا سردتر از بافت اطراف است. ممکن است تشخیص این استیج در افراد باپوست تون تیره، مشکل باشد. این استیج، در معرض خطر نیز نامیده می‌شود.

استیج٢: فقدان نسبی ضخامت پوست: به‌صورت زخم باز کم‌عمق با بستر قرمز-صورتی بدون اسلاف Slough، ممکن است به‌صورت تاول سروزی سالم یا پاره شده باشد. / به‌صورت زخم کم‌عمق براق یا خشک بدون اسلاف و کبود شدگی. این استیج برای توصیف پارگی پوست، سوختگی نواری، درماتیت پرینه آل، ماسراسیون (ت م: نرمی و از پاشیدگی بافت پوست، به دنبال مواجهه طولانی‌مدت با رطوبت) یا خراش پوستی به کار نمی‌رود. وجود کبودی، احتمالاً نشان‌دهنده آسیب بافت عمیق است.

استیج٣: فقدان تمام ضخامت پوست: چربی زیر جلد ممکن است قابل‌رؤیت باشد، ولی استخوان، تاندون یا عضله نه. ممکن است اسلاف وجود داشته باشد، ولی تمام عمق زخم را نپوشانده است. شامل موارد نفوذکننده underminingو تونل زننده tunnelling نیز است. (ت م: تفاوت این دو در این است که undermining ممکن است در چندین جهت پیشروی کند، ولی tunnelling فقط در یک‌جهت پیشروی می‌کند.) / عمق زخم با توجه به محل آناتومیک ان متغیر است. پل بینی، گوش، اکسی پوت (پس سر) و مالئول (قوزک) بافت زیر جلدی ندارند و PU  استیج ٣ در این نواحی ممکن است کم‌عمق باشد. بالعکس نواحی با ادیپوزیته (چربی) قابل‌توجه می‌توانندPU های شدیداً عمیق ایجاد کنند. استخوان یا تاندون قابل‌رؤیت یا قابل‌لمس مستقیم نیست.

استیج۴: فقدان تمام ضخامت بافت: به‌طور استخوان، تاندون یا عضله در معرض دید است. (expose شدن) ممکن است اسلاف و اسکار در برخی نواحی بستر زخم وجود داشته باشد. اغلب شامل undermining و tunnelling  است. / عمق زخم با توجه به محل آناتومیک ان متغیر است. پل بینی، گوش، اکسی پوت و مالئول، بافت زیر جلدی ندارند وPU  استیج ٣ این نواحی می‌تواند کم‌عمق باشد. زخم می‌تواند به عضله یا ساختارهای حمایت‌کننده (مثل فاسیا، تاندون یا کپسول مفصلی) گسترش‌یافته و منجر به استئومیلیت شود. استخوان یا تاندون قابل‌رؤیت یا لمس مستقیم است.

 
 
 
 

بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *